Z powodu zaginięcia aktów szkolnych w czasie walk, toczacych się na tutejszym obszarze, Zarząd szkoły zakłada nową kronikę szkolną, rozpoczynając jej zapiski równo z początkiem epokowego przełomu w dziejach ludzkości - wojny światowej.
Pierwsze informacje dotyczące historii szkoły sięgają roku 1886 i są oparte na kronice szkolnej prowadzonej przez kierowników szkół. Gmina tutejsza należała początkowo do związku szkolnego w Sękowej. W roku 1886 zorganizowano szkołę 1 klasową i postawiono budynek drewniany o 1 sali naukowej.Pierwszym nauczycielem - krzewicielem oświaty w tej gminie, był Jan Oleksiński. Zmarł 27.VIII.1896 r.
W miejsce zmarłego został zamianowany Tomasz Wójcikiewicz, ale ten został wkrótce przeniesiony do Sękowej, zaś jego miejsce zajął Szymon Lach. Umiera 12.02.1899 roku, obowiązki sprawowała nauczycielka Paulina Gudzio, tymczasowa nauczycielka.
> W roku 1899 został zamianowany stałym nauczycielem tej szkoły Franciszek Ksawery Gabryel i z dniem 1 sierpnia tegoż roku objął tę posadę. Ponieważ liczba dzieci była dosyć duża przeto Rada szkolna okręgowa zgodziła się na utworzenie klasy nadetatowej i zamianowała Klemensa Markowicza drugim nauczycielem tej szkoły. W roku 1902 Klemens Markowicz przeniósł się w okręg pilznieński a na jego miejsce został mianowany tymczasowo Pan Władysław Augustyn , który pracował tu do 1 lutego 1904 r. a następnie przeniósł się do szkoły w Bystrej. Jego miejsce zajęła stała nauczycielka tej szkoły Antonina ze Stanków Gabryelowa.
W 1903 r. przekształcono szkołę na dwuklasową i zamianowała nauczycielem kierującym tej szkoły Franciszka Gabryela. W 1904 r. gmina wybudowała nowy murowany budynek o dwóch salach „ naukowych ", kosztem 14.000 koron.
Rok szkolny 1914-1915 — okres I wojny światowej
Nadszedł wrzesień, nauka rozpoczęła się bez przeszkód i zdawało się że wszystko spokojnie się ułoży. Tymczasem 23 września wojska austro - węgierskie przybyły do Gorlic i okolicy, kwaterując po wsiach. Budynek szkolny został przez wojsko zajęty, a nauka tymczasem przerwana. Wojsko zaczęło kopać rowy strzeleckie, ludność zaczęła się niepokoić, zaczęli wyjeżdzać w tym kierownik szkoły. Zatrzymał się w Gorlicach i po 2 dniowym pobycie powrócił na swe stanowisko.
3 października pułki austro - węgierskie ruszyły naprzód, idąc na odsiecz Przemyślowi. Kierownik zajął się oczyszczniem budynku szkolnego i miał zamiar na nowo naukę rozpocząć, ale już w pierwszej połowie listopada nastąpił ponowny odwrót wojsk austro - węgierskich, i było do przewidzenia że dojdzie do walk z nieprzyjacielem. Kto chciał tego zetknięcia uniknąć , wyjeżdzał. Kierownik szkoły tym razem pozostał. 14 listopada silne detonacje zwiastowały wysadzenie mostów, aby nieprzyjacielowi utrudnić pochód. 15 listopada zajęli Rosjanie Gorlice, ale w Siarach jeszcze ich nie widziano.16 listopada po południu na drodze od Dominikowic ujrzano pierwsze oddziały kozaków.Mrowie kozactwa nie zsiadając z koni otoczyło szkołę.Po chwili weszło kilku kozaków do kuchni, a za nimi oficer,szukali kwatery dla pana pułkownika. Nastapiło obopulne przedstawienie kierownika z pułkownikiem.Dnia 22 listopada nadeszła cała dywizja jazdy kozackiej i rozłożyła się we wsi. W szkole zakwaterowało 5 oficerów z pułkownikiem na czele. W dniu 11 grudnia nadciągnęły wojska austriackie i wywiązała się całodzienna bitwa nad Siarami i wojska rosyjskie zostały odparte. Austriacy 28 grudnia zajęły pozycję tuż za szkołą, chcąc ratować życie trzeba było opuścić ukochaną szkółkę i udać się w niepewną drogę na tułaczkę. Kierownik wyjechał na Węgry i po trudach dotarł do Preszowa. Po 10 dniach pobytu, powrócił do Bardejowa i 3 miesiące przebywał w klasztorze.
Bardejów opuściłem 8 kwietnia i udałem się na dalszą tułaczkę aż wreszcie zatrzymałem się w Zabrzeżu koło Łącka w powiecie nowosądeckim. Tu doczekałem się przełamania frontu rosyjskiego pod Gorlicami w dniu 2 maja 1915 r. a 12 maja powróciłem do Siar sam gdyż nie wiedziałem czy szkoła istnieje. Na szczęście budynek ocalał, ale stan jego był okropny. Mury kulami poobijane, dachówka na dachu potrzaskana, dzwi ,okna i wszystko co było wewnątrz budynku zabrane do budowy okopów. Zabudowania gospodarskie i wychodki rozebrane, wewnątrz budynku pełno gnoju, gdyż wojska pruskie umieściły w nim konie. Cała szkoła była okopana rowami strzeleckimi a na całym ogrodzie groby poległych żołnierzy. 9 czerwca 1915 r. umarł długoletni proboszcz tutejszej parafii, a zarazem katecheta tutejszej szkoły Ks. Jan Kielar.
Rok szkolny 1915-1916 — okres I wojny światowej
Nadszedł wrzesień. Rodzice chętnie dzieci zapisują do szkoły.Nauka się zaczęła, ale bez ławek i tablicy. Była to prawdziwie wojenna nauka. Dzieci na podłodze siedziały i na podłodze pisały. Brak ławek dawał się najwięcej we znaki klasie pierwszej. Mimo takiego stanu rzeczy materiał naukowy nauczycielka wyczerpała i dziatwa szkolna dobrze przysposobiona przeszła do klasy drugiej.
Końcem lutego doczekaliśmy się wreszcie ławek do jednej sali naukowej. Ale wojna trwa dalej , tylko z tą różnicą że nie na tutejszym terenie, lecz kilkadziesiąt kilometrów na wschód od nas. W tym roku szkolnym uczęszczało 149 uczniów, przeszło do klasy wyższej 117 uczniów.
Rok szkolny 1916-1917 — okres I wojny światowej
Zapisało się 150 dzieci, z braku ławek w drugiej sali nauka odbywa się w jednej sali przy zmniejszonej liczbie godzin. 16 listopada zmarł Henryk Sienkiewicz a 21 listopada Cesarz Franciszek Józef I, tron objął cesarz Karol I. Dzieci bardzo dużo pomagają w pracach na roli,nie maja czasu na naukę, są przemęczeni pracą fizyczną i jest niezdolna do pracy umysłowej, spada frekwencja. Dnia 28 czerwca odbyło się zakończenie roku szkolnego, przeszło do nastepnej klasy 128 dzieci.
Rok szkolny 1917-1918 — okres I wojny światowej
Zapisało się 156 dzieci. Nauka odbywa się dalej w jednej salce. Frekwencja we wrześniu i pażdzierniku była bardzo słaba, bo dziatwa musi pomagać w pracach polnych, wskutek tego i postępy w nauce słabe. Szkoła uzyskała budynek gospodarczy drewniany, kryty dachówką wartości 4500 koron. Zima jest łagodna, więc dzieci pilnie uczęszczają do szkoły. Wojna toczy sie dalej, zdala od nas. Brakuje środków żywności, widmo głodu zagląda ludziom w oczy. Z powodu niebywałej posuchy, urodzaje są liche. Trawa zupełnie spalona, bydło głoduje - wielu gospodarzy żywi bydło gałęziami drzew. Dnia 6 czerwca wizytował szkołę inspektor szkolny p. Józef Bober. 22 czerwca zakończono rok szkolny a do klasy wyższej przeszło 126 dzieci.
Rok szkolny 1918-1919
Zapisało się 163 dzieci. Wojna światowa dobiega końca po 150 latach niewoli dzielnica nasza przechodzi do Macierzy, Polska została zjednoczona, a pierwszym Naczelnikiem Zjednoczonej Polski został obrany p. Józef Piłsudski. 19 marca tutejsza szkoła obchodziła uroczystość imienin Naczelnika Państwa a w dniu 3 maja szkoła swięciła pamiątkę Konstytucji 3-go Maja. 28 czerwca zakończono rok szkolny, do wyższej klasy przeszło 118 dzieci.
Rok szkolny 1919-1920
Zapisało się 163 dzieci. Z braku opału była szkoła zamknięta przez listopad i grudzień 1919 r. Nauczycielka tutejsza Antonina Gabryelowa otrzymała dla poratowania zdrowia 4 miesięczny urlop, na zastępstwo przyszła p. Barbara Perrut.
29 stycznia wizytował szkołę p. Józef Bober, inspektor szkolny okręgowy. 20 czerwca odwiedził tutejszą szkołę J.E. Karol Fischer biskup sufragan przemyski a 26 czerwca zakonczono rok szkolny. Nie uzyskało uzdolnień 21 dzieci.
Rok szkolny 1920-1921
Zapisano 135 dzieci. Z braku opału była szkoła zamknięta przez listopad, a przez całą zimę nauka odbywała się tylko w jednej sali naukowej w zmniejszonym wymiarze godzin. Szczupłość funduszów nie pozwoliła na zakup opału. 14 kwietnia wizytował szkołę p. Józef Bober - inspektor szkolny. Dzień 3 Maja święcono uroczystym nabożeństwem, a po nabożeństwie odbyła się uroczystość szkolna, dziatwa wygłosiła kilka wierszy i odśpiewała kilka pieśni patriotycznych. 28 czerwca zakończono rok szkolny. Nie uzyskało uzdolnień 15 dzieci.
Rok szkolny 1921-1922
Zapisalo sie 131 dzieci. Dnia 13 pażdziernika zmarł długoletni inspektor szkolny tutejszego powiatu ś.p. Józef Bober - najszlachetniejszy przełożony. Tłumnie zebrało się całe nauczycielstwo i ze łzami oddawało ziemi Jego szczątki. Cześć Jego pamięci. W miejsce zmarłego inspektora zamianowało Kuratorium O.Szk. Pana Stanisława Daneckiego. Przez okres zimy lekcje odbywają się w jednej sali naukowej. Ze względu na wysokie mrozy szkoła była zamknięta od 25 stycznia do 1 lutego. 20 marca wizytował szkołę nowy inspektor Pan Stanisław Danecki. W dniu 20 maja odbyła sie uroczystość szkolna ku czci emigracji.28 czerwca zak.rok szk. Nie uzyskało uzdolnień 11 dzieci.
Rok szkolny 1922-1923
Rada Szkolna powiatowa zamianowała p. Janinę Krysakowska tymczasową nauczycielkę tutejszej szkoły od 1 wrzesnia 1922 r. Z braku opału była szkoła zamknięta od 11 do 23 grudnia b.r.
16 grudnia zamach na życie pierwszego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Gabriela Narutowicza.
14 marca wizytacja szkolna p. St. Daneckiego.
28 czerwca zakonczenie roku szk. Nie uzyskało uzdolnień 15 dzieci.
Rok szkolny 1923-1924
Zapisało się ogółem 134 dzieci. Z braku dostatecznej ilości opału nauka przez styczeń, luty i marzec odbywała sie w 2 salach naukowych. Nie uzyskało uzdolnień 8 dzieci a rok szk. zakończono uroczystością szkolną.
Rok szkolny 1924-1925
Na rok szk.24/25 zapisało się 56 chł. i 64 dz.
Z okazji sprowadzenia zwłok Henryka Sienkiewicza do Polski, dziatwa szkolna uczestniczyła 25 października w żałobnym nabożeństwie, poczem uczestniczyła w szkole w wykładzie na temat zasług H. Sienkiewicza dla Ojczyzny.
Zima była bezśnieżna, pierwsza połowa lutego była tak ciepła że ludzie zaczynają w polu robić. Kierownik rozpoczął prace w ogrodzie. Od 1 stycznia 1925 kuratorium zorganizowało szkołę trzyklasową.
28 zakonczono rok szk. nabożeństwem i uroczystością szkolną. Nie uzyskało uzdolnień 11 dzieci.
Rok szkolny 1925-1926
Zapisało się 58 chł i 59 dz. Z powodu odry była szkoła zamknięta od 5 do 16 grudnia. 3 Maja odbyło sie nabozeństwo a następnie poranek w Domu Ludowym, chór szkolny odspiewał kilka piesni patriotycznych, wygłoszono kilka wierszy okolicznościowych.
28 czerwca zakończono rok szkolny. Nie uzyskało uzdolnień 15 dzieci.
Rok szkolny 1926-1927
Zapisało się 51 chł. i 71 dz. Z powodu epidemii szkarlatyny panującej w Polsce Ministerstwo przedłużyło wakacje w miastach do 15 września a do 6 września po wsiach.
W czasie wakacji budynek szkolny odnowiono z zewnątrz i ogrodzono.
Nauczycielka p. Janina Krysakowska została powołana na Wyższy Kurs Naucz. w Krakowie i na ten cel uzyskała roczny urlop.
Rok szkolny 1927-1928
Zapisało się 116 uczniów. Rok szk. rozpoczęto 1 września nabożeństwem
17 marca wizytował szkołę Pan Stanisław Danecki, Inspektor Szkolny powiatowy.
Dnia 3 maja urządzono w szkole poranek dla uczczenia 127 rocznicy ogłoszenia Konstytucji 3 Maja.
Dnia 28 czerwca zakończono rok szk. nabożeństwem i uroczystością szkolną.
Rok szkolny 1928-1929
Do szkoły zapisało sieę 114 uczniów.
11 listopada obchodziła szkoła uroczystośc Niepodległości Polski. Odbyła się uroczysta msza św. a w szkole przemówienie kierownika, wygłoszono i odśpiewano pieśni patriotyczne.
Dnia 21 listopada opuściła tutejszą szkołę z powodu przeniesienia na Śląsk nauczycielka p. Janina Krysakowska, w jej miejsce Kuratorium przydzieliło Panią Bronisławę Paleczną, która objęła obowiązki z dniem 21 stycznia 1929 roku.
W dniu 3 maja święcono święto państwowe, 128 rocznicę uchwalenia Konstytucji, było nabożeństwo i poranek w Domu Ludowym.
Kuratorium Okręgu Szkolnego w Krakowie przeniosło Panią Antoninę Gabryelową tutejszą nauczycielkę w stały stan spoczynkuz z dniem 1 czerwca 1929 r., wyrażając jej podziękowania za długoletnią pracę.
Dnia 28 czerwca zakończono rok szk.nabożeństwem i uroczystością szkolną.
Rok szkolny 1929-1930
Do szkoły zapisano 139 dzieci.
Rada Szkolna Powiatowa w Gorlicach przeniosła Panią Marię Gabryelównę na stanowisko tymczasowej nauczycielki w tutejszej szkole z dniem 1 września 1929 r.
Dnia 19 października wizytował szkołę inspektor Pan Stanisław Danecki.
11 listopada i 3 maja nabożeństwem i uroczystościami szkolnymi uczczono święta państwowe.
Dnia 28 czerwca zakończono rok szkolny.
Rok szkolny 1930-1931
Rok szkolny rozpoczął się 1 września inauguracyjnym nabożeństwem przez 138 uczniów.
11 listopada odbył się poranek w Domu Ludowym z okazji 12 rocznicy odzyskania niepodległości i 10 rocznicy zwycięstwa nad Rosją Sowiecką.
Dnia 29 listopada uczciła tutejsza szkoła 100 rocznicę Powstania Listopadowego. W programie były wiersze i śpiewy patriotyczne, odczyt przez naucz.i przedstawiono dwa obrazki sceniczne. Były jeszcze uroczystości szkolne z okazji 3 Maja i z okazji imienin Marszałka Józefa Piłsudskiego. 6 czerwca odbyła sie w Gliniku konferencjarejonowa dla naucz. 26 zakonczono rok szk.
Rok szkolny 1931-1932
Na ten rok szkolny zapisało się 152 uczniów, naukę rozpoczęto 1 września nabożeństwem.Inspektor szkolny Pan Stanisław Danecki przeszedł w stan spoczynku, jego miejsce zajął p. Jan Leitner inspektor z Grybowa.
Z dniem 1 listopada b.r.przeszedł w stan spoczynku długoletni kierownik tutejszej szkoły p. Franciszek Gabryel. Zastępstwo kierownictwa szkoły objęła p. Maria Gabryelówna.
Odbyły się uroczystości szkolne z okazji 11 listopada, 19 marca, 3 maja a 28 czerwca zakończono rok szkolny.
Rok szkolny 1932-1933
Rok szkolny rozpoczęto 1 września przez 141 dzieci. Na miejsce inspektora pana Leitnera zamianowany został Pan Leon Steranka.
23 wrzesnia odbyło sie nabożeństwo żalobne za dusze ś.p. Michaliny Mościckiej.25 lutego wizytował szkołę Okręgowy Wizytator Szkół Powszechnych Pan Krzymowski i Inspektor Leon Steranka.
14 czerwca zakończono naukę.
Rok szkolny 1933-1934
Rok szkolny rozpoczęto 20 sierpnia nabożeństwem. Zapisało się 134 dzieci.
Inspektor szkolny Pan Leon Steranka został przeniesiony na stanowisko inspektora do Tarnowa. Jego miejsce zajął Pan Piotr Ormańczyk.
5 grudnia dla dzieci szkolnych urządzono ,,Mikołaja" - odegrano sztuczkę pt. ,,Mikołaj wśród dzieci", rozdano podarki. Dnia 3 maja wzięła młodzież szkolna udział w ,,Święcie Pieśni" w Gorlicach. Na zakończenie roku szkolnego urządzono wieczorek w Domu Ludowym.
Rok szkolny 1934-1935
Rok szkolny rozpoczęto 20 sierpnia nabożeństwem. Zapisało się 141 dzieci.
W pierwszy dzień nauki odbyły się pogadanki po klasach o ś.p. Ministrze Bronisławie Pierackim, który pochodził z Gorlic.
Postrzelony 15 czerwca 1934 przed restauracją na ul. Foksal, przez członka Organizacji Ukrainskich Nacjonalistów Grzegorza Maciejkę, zmarł tego samego dnia. Pośmiertnie awansowany na stopień generała brygady.
Dnia 20 .X. przypada św. Jana Kantego - patrona młodzieży w tym dniu wzięła młodzież udział w nabożeństwie. 31.X. obchodzono w szkole ,,Dzień Oszczędności" Młodzież zaopiekowała się grobami poległych żołnierzy, ubrała wieńcami z kwiatów i zieleniny, zakupiono świeczki które zapalono w Dzień Zaduszny.
29 XI. szkołę wizytował inspetor szkolny Pan L. Wójcikiewicz. Z powodu uchwalenia nowej Konstytucji urządzono w szkole pogadanki (23 marca 1935 r.)
Dnia 12 maja umarł Pierwszy Marszałek Polski Józef Piłsudski. Cała Polska okryła się żałobą. W dniu pogrzebu 18 maja odbyło się w kościele nabożeństwo żałobne. Po nabożeństwie młodzież wraz z rodzicami udała się do szkoły, gdzie słuchała przez radio nadawanych z Krakowa uroczystości żałobnych.
Rok szk. zakończono 15 czerwca.
Rok szkolny 1935-1936
3 września rozpoczęto rok szkolny uroczystym nabożeństwem.
Odbyły się uroczystości szkolne z okazji: Dnia imienin Prezydenta Ignacego Mościckiego,3 maja, pierwsza rocznica śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego a 3 czerwca obchodzono 10-lecie sprawowania rządów Prezydenta I. Mościckiego.
14 lutego po długich a ciężkich cierpieniach w wieku 64 lat zmarł miejscowy, długoletni proboszcz ks. Stanisław Horowicz - 1872-1936 dziekan i kanonik katedralny. Zmarły sprawował tutaj duszpasterstwo od maja 1909 r. Administracją parafii zajął się dotychczasowy wikariusz ks. Wilk Jan.
Dnia 20 czerwca zakończono rok szkolny.
Rok szkolny 1936-1937
Rozpoczęto uroczystość nabożeństwem w kościele parafialnym w dniu 3 września 1936 r. Wprowadza się nowe programy nauczania we wszystkich szkołach powszechnych. Zapisanych jest 150 uczniów.
13 września 1936r odbyło się uroczyste przeniesienie zwłok ks. St. Horowicza z podziemia kaplicy cmentarnej do grobowca ufundowanego przez senatora Długosza Władysława.
W dniu 28 września 1936 r. objął obowiązki duszpasterskie w tutejszej parafii jako proboszcz ks. Grądziel Józef a dotychczasowy administrator parafii ks. Wilk Jan został przeniesiony na wikariusza do Nowego Sącza.
Inspektor szkolny Pan Ludwik Wójcikiewicz poszedł na równorzędne stanowisko do Kalisza. Na jego miejsce został zamianowany Pan Sawicki Marian, który wizytował szkołę dnia 29 października.
20 czerwca na zak. roku szk. młodzież odegrała dwie sztuczki: ,,W gościnie u Kasi" oraz,,Bajka o królewiczu"
Dnia 24 czerwca 1937 r. zmarł Władysław Długosz.
Długosz Władysław [24.07.1864 24.06.1937] - senator, współtwórca polskiego przemysłu naftowego, właściciel pałacu w Siarach zbudowanego ok. 1900 r. oraz kopalni ropy naftowej w Siarach, Sękowej i Ropicy Ruskiej (Górnej). Był członkiem, a od 1909 r. prezesem Rady Powiatowej gorlickiej, prezesem Powszechnej Kasy Oszczędności i innych instytucji w Gorlicach. Fundował szkoły i inne obiekty użyteczności publicznej, był także mecenasem organizacji społecznych. Z jego inicjatywy zawiązało się Okręgowe Towarzystwo Rolnicze, którego został prezesem i któremu ofiarował 10 morgów roli na wzorową fermę rolniczą. Jego staraniem i kosztem powstały Dom Ludowy w Siarach i bursa na 40 uczniów gimnazjalnych w Gorlicach.
Współzałożyciel Polskiego Stronnictwa Ludowego. Był posłem do Parlamentu Wiedeńskiego, Ministrem ds. Galicji, a w odrodzonej Polsce Senatorem II Rzeczpospolitej i prezesem Państwowej Rady Naftowej. Członek krakowskiej Izby Przemysłowo-Handlowej, prezes Rady Nadzorczej Powszechnego Banku Kredytowego w Warszawie. W 1931 r. odznaczony krzyżem komandorskim Polonia Restituta. Honorowy Obywatel Miasta Gorlice – od 11 września 1913.
Rok szkolny 1937-1938
Rozpoczęto uroczystość nabożeństwem w kościele parafialnym w dniu 3 września 1937 r. Wprowadzono nowe podręczniki odpowiadające nowym programom. Szkoła liczyła 143 uczniów.
Zorganizowano uroczystości szkolne z okazji 11 listopada, wystawiono sztuczkę pt. ,,Radosny dzień", 1 luty dzień imienin Pana Prezydenta I. Mościckiego, 12 maj trzecia rocznica śmierci Marszałka J. Piłsudskiego a wieczorem młodzież szkolna wzięła udział w uroczystości urządzonej przez chwilowo stacjonowany we wsi oddział K.O.P.a.
Dnia 19 czerwca odbyła się wystawa zielarska, prace te były poparte materialnym zyskiem. 21 czerwca zak. rok szk.
Rok szkolny 1938-1939
Rozpoczęto uroczystość nabożeństwem w kościele parafialnym w dniu 5 września 1938 r. Zapisanych jest 145 uczniów.
Dnia 6 grudnia opuścił Siary na wieki długoletni kierownik tutejszej szkoły Franciszek Ksawery Gabryel. Przez 37 lat pracował ciężko, skromnie i wytrwale na kamienistym gruncie siarskim.
Był nauczycielem z krwi i kości i nosił w sobie wiele szlachetnych zamiłowań, które przekazywał nowym pokoleniom. Uczył kochać i cenić Polskę i jej historię. Pokazywał piękno literatury narodowej, poezji i pieśni ludowej. Przez długie lata prowadził sklep Kółka Rolniczego, Kasę Stefczyka. Był założycielem Towarzystwa Szkoły Ludowej w Siarach. Krzewił zamiłowanie do sadownictwa i ogrodnictwa.
3.V. odbyło się nabożeństwo żałobne i poranek. Po nabożeństwie odbyła się zbiórka na cele Tow. Szkoły Ludowej.
Zapoczątkowana w 1937 r. przez kierownictwo szkoły akcja zbierania ziół daje w dalszym ciągu pozytywne wyniki, założono we wsi kilka ogródków zielarskich, w których zasiano rumianek. Kierownik szkoły zajmuje się odbiorem ziół od dzieci i wysyłką. W ciągu 2 lat sprzedano ziół za 264.70 zł.
21 czerwca zak. rok szk. nabożeństwem, oraz uroczystością w szkole, na którą złożyły się:
1. Wiersze i śpiewy okolicznościowe
2. Inscenizacje: ,,Na jagody", ,,Kowale" i ,,Już wakacje"
3. Taniec ,,Kujawiak"
Okres wojny i okupacji
Nadszedł tragiczny wrzesień 1939 roku, po ogłoszeniu mobilizacji powołane roczniki stawiały się do wyznaczonych formacji, a pozostali w panice opuszczali swoje domostwa. 7 IX 1939 o godz. 5,45 przez gromadę Siary wycofywały się ostatnie oddziały straży tylnej tj. 1 Pułku Strzelców Podhalańskich z Nowego Sącza, które kierowały się na wschód. Tego samego dnia po południu wkroczyły pierwsze oddziały niemieckie, a za nimi główne siły zmotoryzowane, które ciągnęły kolumnami przez Gładyszów, Sękową , Siary w kierunku Gorlic. Przemarsz tych wojsk trwał blisko dwa tygodnie budząc grozę wśród pozostałych w domostwach kobiet
i dzieci. Wkrótce zaczęli powracać do domów pierwsi uciekinierzy przynosząc jednocześnie porażające wieści - zwłaszcza tę o upadku Warszawy.
Rok szkolny zaczął się dopiero 4 XII 1939. Do szkoły było zapisanych 109 dzieci, ale wiele nie uczęszczało do szkoły z powodu braku ciepłych ubrań, a temperatury tej zimy sięgały -40 stopni. Mimo tak trudnych okoliczności nauka odbywała się w miarę normalnie do 28 VI 1940. W okresie wakacji budynek szkolny został zajęty przez stacjonujące we wsi wojsko , a po jego odejściu trzeba było wykonać remont szkoły . Kolejny wojenny rok nauki trwał od 5. IX. 1940 do 30. VI. 1941, przy czym z powodu ponownego zajęcia budynku szkolnego przez oddziały niemieckie od 15 V nauka odbywała się w dwóch izbach wynajętych we wsi. Zauważyć można dużą migrację ludności w tym okresie- rozpoczynało naukę 168 dzieci a kończyło 192. We wrześniu 1941 roku ze względu na dużą ilość dzieci inspektor szkolny przydzielił trzecią nauczycielkę w osobie p. Stanisławy Pieczonki, religii nauczał ks. Józef Grądziel. Warunki nauki były trudne ze względu na to , że ostra zima panowała bez przerwy od listopada aż do kwietnia i dla oszczędności opału nauka odbywała się na zmiany w dwóch izbach, a przez miesiąc, w czasie największych mrozów i wichur, pracę szkoły zawieszono, dlatego też koniec roku szkolnego nastąpił dopiero 14 lipca 1942 r.
Jest to okres kiedy rozpoczęły pracę organizacje podziemne, do wsi docierają za pośrednictwem kurierów tajne czasopisma . W związku z tym rozpoczynają się pierwsze prześladowania- aresztowano rolników z Górnych Siar : Durlaka i Malinowskiego , których wywieziono do Oświęcimia . Następnie w połowie maja 1942 r gorlickie gestapo pojmało Zofię Haluch (kalekę cierpiącą na bezwład nóg) , którą męczono i torturowano, a po 7 miesiącach wywieziono do Jasła i tam stracono. Kobieta, która była zaangażowana w działalność niepodległościową , nie wydała nikogo, „zakończyła po bohatersku swój męczeński żywot”.
Nowy rok szkolny rozpoczął się 21 sierpnia 1942 r w dość trudnej atmosferze. Ze szkoły zwolniono w ramach redukcji mężatek p. Bronisławę Miękisz, a na jej miejsce Inspektor Szkolny przydzielił Marię Rałusińską. Ludność wiejska została przygnieciona ciężarem kontyngentów, rozpoczęto wywózkę młodzieży i całych rodzin do Niemiec na roboty. Wśród dzieci zapanowała epidemia kokluszu, co spowodowało okresowe zamknięcie szkoły. Kolejna ostra zima rownież była przyczyną zamknięcie szkoły od 22 XII- 16 II 1943r .Ze względu na trudne warunki bytowe z funduszu Rady Głównej Opiekuńczej w szkole prowadzono dożywianie 50-ciorga dzieci ze 182 uczących się. We wsi nasiliły się aresztowania z powodu wykrycia tajnych organizacji prowadzonych przez byłych wojskowych. Z samych Siar aresztowano Juliana Śliwę, Boczonia, Sygnarskiego, Jana Koniecznego z Łęgów i ok. 40 osób z Gorlic. Osoby te zostały stracone , a ich groby odnajdywano we wiklinach i zagajnikach.
Rok 1944 okazał się szczególnie trudny do przeżycia: wciąż wywożono masowo do Niemiec, a także szykanowano bezcelowo ludność . Nad wsią zawisła groza wysiedlenia całego powiatu gorlickiego celem zniszczenia ludności, którą następnie wywożono do obozów, gdzie większość ginęła. Do tego na wieś najeżdżały ekspedycje karne, które rabowały wszystko, co się dało, nie zostawiając nawet żywności na wyżywienie rodziny, łapano także ludzi na przymusowe roboty, a także rozstrzeliwano pojmanych. Te represje zakończyły się dopiero w styczniu 1945 roku. Dodatkowo w sierpniu 1944r zaczęła się szerzyć w Siarach epidemia czerwonki- zanotowano kilka przypadków śmiertelnych - co spowodowało zamknięcie szkoły do 20 września. W tym czasie we wsi rozkwaterowało się wojsko niemieckie , zajmując również szkołę. Dopiero kiedy część wojsk wyjechało, można było wynająć we wsi jedną izbę i wznowić nauczanie w bardzo trudnych warunkach - w pomieszczeniu nie było podłogi ani pieca, a nauka odbywała się na zmianę co drugi dzień. W tym czasie w szkole pracowali p. Maria Gabryel, p.Maria Rałusińska i ks. Józef Augustyn, z powodu frontu nie mogła dojechać P. Stanisława Pieczonka!
5-16 stycznia rozpoczęła się ofensywa rosyjska i naukę przerwano. Po niewielkiej nocnej potyczce na rogatce Siar, w której zginęło kilku Niemców, 17 stycznia do wsi wkroczyły wojska radzieckie, które przez kilka dni kwaterowły w szkole i całej wsi. Po odejściu wojska szkołę uporządkowano, wybielono ściany i 26 stycznia zaczęła się normalna nauka. Do pracy na miejsce p. Pieczonki została przywrócona p. Bronisława Miękisz. W kwietniu dziatwa szkolna wzięła udział w zalesianiu nieużytków „Pusty Las”, za co szkoła dostała przydział drzewa opałowego, odbyła się też pierwsza szkolna uroczystość- Święto Odrodzonej Szkoły Polskiej zorganizowana z Kołem Młodzieży „Wici”. 9 maja 1945 r. ogłoszono kapitulację Niemiec, a koniec roku szkolnego nastąpił 24. VI. 1945 r . Z tej okazji urządzono w Domu Ludowym wieczorek okolicznościowy, z którego dochód przeznaczono na potrzeby szkoły.
Podsumowując ten okres należy wspomnieć , że przez całą okupację , mimo zakazu nauczania historii, geografii i języka polskiego pod karą śmierci, prowadzono tajne nauczanie i przemycano treści patriotyczne przy każdej nadarzającej się okazji. Szczególnie zasłużyła się w tej dziedzinie nauczycielka Stanisława Pieczonka i Maria Gabryel, która przygotowywała uczniów na tajnych kompletach do gimnazjum. Ponadto w tut. Szkole prowadzone były lekcje z zakresu gimnazjum, na które uczęszczali uczniowie z Siar, Sękowej, Kobylanki i Gorlic, a prowadzili je prof. Józef Tokarz, Kazimierz i Zygmunt Gabryel. „Odbywały się również egzaminy.”
We wrześniu 1946 roku do szkoły w Siarach uczęszczało 153 uczniów, z którymi pracowało 3 „siły” pedagogiczne i ks. Marian Janiszewski. W kolejnych latach liczba uczniów waha się między 130-120.Poza normalną nauką organizuje się poranki rocznicowe, przedstawienia teatralne, z których dochód zasila przede wszystkim szkolną bibliotekę. We wrześniu 1947 pracę w szkole zaczyna ks. Juliusz Suchy oraz „4ta siła nauczycielska w osobie p. Ruszkiewicz Ireny”. W pamięci mieszkańców wsi rok ten zapisał się powodzią, niespotykaną od 118 lat, którą spowodowały na początku czerwca gwałtowne opady deszczu. W szkole powstaje koło PCK, a rok później szkolne Koło Odbudowy Warszawy, które tylko w r. szk. 1948/49 zebrało 4416 zł na odbudowę stolicy. We wsi prężnie działa Koło Gospodyń Wiejskich i Chłopskie Towarzystwo Przyjaciół Dzieci. W 1950 r na miejsce Stanisławy Kwaśny przychodzi Helena Gruszczyńska. Nauka prowadzona jest w 4 salach lekcyjnych, a dzięki aktywnej pracy Komitetu Rodzicielskiego szkoła została ogrodzona. Kolejne lata to suche notatki o zmianie nauczycieli (corocznie Wydział Oświaty wymienia część kadry pedagogicznej) oraz uroczystościach państwowych , w których biorą udział uczniowie z siarskiej szkoły. W latach 50-tych przy szkole działa drużyna harcerska im. Tadeusza Kościuszki, do której należy 48 uczniów.
W latach 1950- 1960 liczba uczniów wahała się między 86 a 125, a przez placówkę przewinęła się liczna grupa nauczycieli: Aurelia Czuba, Maria Kuczek, Wanda Konieczny ( Zachariasz), p. Myśliwy, Józef Nowicki, Zofia Przybylska, Emilia Szurek, Maria Ostrowska. Kilka wydarzeń z tego okresu zapisało się szczególnie w pamięci : wyjątkowo mroźna zima w r. szk. 1955/1956 spowodowała dłuższą przerwę w nauce, gdyż temperatura spadała do – 26stopni; 7 maja 1957 r spadł obfity śnieg , który utrzymał się przez kilka dni; 31.10.1957 w szkole zabłysło światło elektryczne.
Na początku lat 60-tych liczba uczniów wzrosła do ok.150, w związku z tym zwiększa się liczba nauczycieli do 5 sił pedagogicznych - pracę podejmuje Zofia Ziemba, a następnie Lucyna Święch, w 1963 dołączyła do grona Elżbieta Kamińska. Dzieci wyjeżdżały do kina (m.in. na „Krzyżaków”), teatru, na wycieczki dwu i trzydniowe. Nauka odbywała się w 3 salach szkolnych oraz 2 wynajętych w budynku gromadzkim.
W r 1964/65 w szkole pracują Maria Gabryel, Elżbieta Kamińska, Maria Ostrowska, Lucyna Święch, Wanda Zachariasz i Zofia Ziemba. W szkole powstaje drużyna harcerska. W ramach wprowadzania metod audiowizualnych zakupiono adapter Bambino. W listopadzie okolice nawiedził ogromny huragan, który poczynił mnóstwo szkód- takiej wichury nie pamiętali najstarsi mieszkańcy Siar. Ucierpiała też szkoła- uszkodzony dach i urwana rynna. W październiku 1965 przyjechała z Łodzi ekipa filmowa na zdjęcia do filmu „Klucz”, w zdjęciach brało udział wielu uczniów naszej szkoły, a już 11 listopada spadł obfity śnieg. Rok ten bogaty był też w liczne uroczystości patriotyczne- spotkania z przedstawicielami Ludowego Wojska Polskiego, uroczyste ognisko, prelekcje związane z historią wsi , która sięga r.1359. Warto wspomnieć, że co roku powtarza klasę 6-7 uczniów na ok. 140-150 , co dziś jest niemal nie do pomyślenia.
W roku 1966/67 wydłuża się naukę szkolna o klasę VIII, do pracy przychodzi p. Emilia Rowińska, nauczycielka matematyki i Zofia Chołuj (fizyka z chemią) W sumie w szkole pracuje 7 nauczycielek i trzeba wynająć jeszcze jedną salę. Opiekę nad szkołą sprawowały Spółdzielcze Zakłady Drzewne z Gorlic, które wspomagały placówkę finansowo. W 1967/68 zwiększa się liczba dzieci w szkole do 171 i do pracy zostaje skierowana rusycystka Maria Zabierowska. Bardzo uroczyście obchodzono 50-lecie Rewolucji Październikowej i 100 rocznicę urodzin Marii Curie -Skłodowskiej. Szkoła otrzymała nowe wyposażenie sali lekcyjnej, szafę do biologii oraz aparat filmowy. W związku z poważną dewastacją budynku szkolnego , który przez lata nie był odnawiany, kierowniczka placówki p. Maria Gabryel opracowała z komisją gospodarczo-remontową projekt remontu kapitalnego szkoły, który po przejściu przez różne komisje został zatwierdzony i w lipcu 1969 r rozpoczęto prace, wymieniając tynk na całej elewacji, wszystkie okna i framugi, podłogi w salach, kominy, dobudowując nowy ustęp szkolny oraz śmietnik, uzupełniono także ogrodzenie szkoły i wykonano kilka drobniejszych prac. Całość prac remontowych włącznie z mieszkaniem służbowym i studnią zakończono w 1970 roku.
We wrześniu 1970 kierownictwo szkoły przejęła Wanda Zachariasz, a Maria Gabriel po rocznym urlopie zdrowotnym przeszła w 1971 na emeryturę, uroczyście i ciepło żegnana przez społeczność szkolną, wiejską i władze. Pełną poświęceń służbę wychowawczą na terenie Siar pełniła od 1931 r, a więc 40 lat. Kadrę szkolną w tym okresie zasiliła Helena Roman, która pozostała w placówce aż do emerytury (1999r) oraz w ramach zastępstwa Barbara Koszyk. Lekcje wciąż odbywają się w budynku szkolnym i w wynajętych izbach Domu Ludowego, ale za to ku ogromnej radości dzieci i nauczycieli szkoła zyskuje nowe boisko sportowe, otoczone ławeczkami. Dzieci wyjeżdżają nie tylko na wycieczki, ale również uczestniczą w wyjazdach wakacyjnych : 15 uczniów – Dom Wczasów Dziecięcych w Rymanowie Zdroju, 7 uczniów kolonia letnia w Krakowie, a 16-tu pobyt w Rzeszowie w ramach akcji ”Dzieci wsi do miast” (wakacje 1971) , akcje te są kontynuowane również w kolejnych latach. W kwietniu 1972 zmarła po długotrwałej chorobie Lucyna Święch, „szkoła tutejsza żegnała ją z wdzięcznością”. Do placówki uczęszcza w tym okresie średnio ponad 140 uczniów, na jedno dziecko przypada 1,23 m2 powierzchni w sali lekcyjnej, poprawia się dyscyplina szkolna, a także wyniki w nauce i liczba promowanych uczniów. Aktywnie działają drużyny harcerska i zuchowa, LOK, SKO,TPPR,PCK, Spółdzielnia Uczniowska „Beskid”, Szkolne Koło Sportowe, równowartość prac społecznych wykonanych przez uczniów w r 1971/72 wyniosła 3000zł. Doposażono boisko w nowy sprzęt ( tablice do koszykówki i bramki do piłki ręcznej) z funduszy wypracowanych przez Komitet Rodzicielski. W okresie jesienno-zimowym w szkole pracował Uniwersytet dla Rodziców , a w czasie wakacji dzieciniec dla 60 maluchów. „ Atmosfera pracy była bardzo przyjemna, cechował ją między innymi zapał, chęć do nowego, pogoń za lepszym.”
31.10.1957 — wielkie wydarzenie: wreszcie zabłysło światło;
1966 /1967 —po raz pierwszy nauka odbywała się w 8 - klasowej szkole;
1969 — rozpoczęto kapitalny remont budynku szkolnego;
1971 /1972 — obowiązki kierownika, potem dyrektora decyzją Wydziału Oświaty w Gorlicach przejęła p. Wanda Zachariasz i pełniła tę funkcję do 1991 r.;
1972/1973 — szkoła uzyskała statut pełnej szkoły zbiorczej;
1973/1976 nauczycielem wychowania fizycznego w tutejszej szkole jest Aleksander Gucwa, zakłada Szkolny Klub Sportowy z sekcją lekkiej atletyki, piłki ręcznej i narciarstwa klasycznego. Do wyróżniających się zawodników należeli (na zdjęciu stoją od lewej)Marian Igielski,Andrzej Waz,Wojtek Michna,Rysiek Śliwa (mistrz woj. rzeszowskiego w rzucie młotem)Piotrek Sabatowicz i Jacek Przepióra - mistrz woj.w skoku wzwyż, drugi od prawej klęczy Andrzej Rybczyk utalentowany narciarz. Drużyna w tych latach zdobyła mistrz. pow. w piłce ręcznej, indywidualnie zdobyli szereg tytułów mistrzostw powiatu i woj.(siostry Zofia i Bronisława Janik, Salomea Cięciwa, Ewa Kożuch i wiele innych zaw. bardzo utalentowanych.)
8.03.1977 — kapitalny remont budynku szkolnego, dobudowanie dwóch sal lekcyjnych;
1978/1979 —powstaje oddział przedszkolny;
1991 — obowiązki dyrektora szkoły przejmuje p. mgr Anna Durlak
17.10.1991 — uroczyste pożegnanie dotychczasowej Pani Dyrektor Wandy Zachariasz w obecności przedstawicieli KO w Nowym Sączu, władz gminy, ZNP, rodziców, nauczycieli, uczniów i pracowników szkoły. Pani Zachariasz pracowała w tutejszej szkole 37 lat, a funkcję dyrektora pełniła przez 21 lat. Zastała szkołę z 3 izbami lekcyjnymi, a odchodząc przekazała ją z 9-ma.
30.04.1992 — na zawsze odszedł z grona pedagogicznego nauczyciel tutejszej szkoły Dariusz Stańczewski; 2 maja młodzież, nauczyciele i rodzice towarzyszyli mu w ostatniej drodze;
01.01.1996 — organem prowadzącym szkołę zostaje Samorząd Gminy Sękowa;
22.04.1996 — szkołę odwiedza ordynariusz diecezji rzeszowskiej ks. biskup Kazimierz Górny;
22.03.1999 — powołano Społeczny Komitet Budowy Sali Gimnastycznej przy Szkole Podstawowej w Siarach;
20.04.1999 — szkołę odwiedza Małopolski Kurator Oświaty mgr Jerzy Lackowski;
01.09.1999 — dzień wprowadzenia w życie reformy systemu oświaty; do szkoły dowożeni są uczniowie z Owczar ,gdzie szkoła została zlikwidowana. W tym dniu zaczął funkcjonować zamiejscowy oddział Gimnazjum w Sękowej;
jesień 1999 — dzięki dużemu zaangażowaniu środowiska oraz przychylności władz gminy rozpoczęto budowę sali gimnastycznej. Mieszkańcy Siar społecznie wykonali wykopy i fundament;
jesień 2001 — dobudowaną część szkoły wraz z salą gimnastyczną pokryto dachem ;
kwiecień 2002 — po raz pierwszy odbył się zewnętrzny sprawdzian po SP i egzamin gimnazjalny;
23.10.2002 — uroczyste przekazanie nowej sali gimnastycznej do użytku młodzieży szkolnej;
1.09.2003 — rozpoczyna pracę Zespól Szkół z Publicznym Gimnazjum w Siarach;
20.02.2004 — uroczyste otwarcie sali gimnastycznej wraz z dobudowaną częścią szkoły - z udziałem Małopolskiego Kuratora Oświaty, władz województwa, powiatu, gminy i wielu zaproszonych gości;
23. VI.2004 — szkołę żegnają pierwsi absolwenci gimnazjum.
Zespół Szkół w Siarach - Szkoła Podstawowa i Gimnazjum, 38-307 Sękowa.
DYREKTOR ZESPOŁU - mgr ANNA DURLAK
Znani absolwenci
p. Józef Tenerowicz - emerytowany generał lotnictwa
dr Krystyna Koszela - doktor nauk chemicznych autorka podręcznika
p. Wanda Zachariasz - wieloletnia dyrektorka Szk. Podst. w Siarach
mgr Bogusław Diduch - animator kultury, założyciel zespołu „ Ostatnia wieczerza w karczmie przeznaczonej do rozbiórki" kompozytor, bard, dyrektor Zespołu Szkól w Sękowej.
mgr im. Piotr Zieliński - wójt gminy Sękowa
mgr Dariusz Konieczny – ksiądz
mgr Jerzy Janik - dyrektor jordanowskiej fabryki " Valvex ".
mgr Agnieszka Zachariasz - Kawaler – sędzia
mgr Alicja Zachariasz - Kuciakowska - artysta, plastyk, malarka
mgr Karol Tenerowicz - nauczyciel, radny powiatu gorlickiego
