Rodzina ks. Włodzimierza Hajdukiewicza

Włodzimierz Hajdukiewicz urodził się 28 września 1902 r. w Jaksmanicach, powiat Przemyśl.
W 1922 r. ukończył Ukraińskie Gimnazjum Męskie w Przemyślu. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości wstąpił do miejscowego Greckokatolickiego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Wyświęcony został 3 lipca 1927 r. Przed święceniami ożenił się z Lubomirą z d. Dobrzańska, z którą miał czworo dzieci.

Po święceniach był administratorem w Jasielu pow. Sanok (1927–1929), a później administrator w Wołowcu pow. Gorlice (1929–1930). W 1930 r. parafię przeniesiono do dotychczasowej cerkwi filialnej w Krywej, zaś ks. Hajdukiewicz został jej proboszczem i funkcję tę pełnił do 1947 r. Oprócz obowiązków duszpasterskich duchowny wraz z żoną Lubomirą, zajmowali się działalnością społeczno-kulturalną oraz nauką dzieci i młodzieży.

We wrześniu 1939 r. został – jako osoba podejrzana – tymczasowo aresztowany i osadzony w obozie w Berezie Kartuskiej, skąd został zwolniony już po kilku dniach. Okupację spędził w Krywej. W marcu 1945 roku po ekshumacji siedmiu ciał zestrzelonych polskich lotników w Banicy w sierpniu 1944 r. z 1586 Eskadry Specjalnego Przeznaczenia, ks.Włodzimierz Hajdukiewicz odprawił mszę św. w cerkwi i dokonał pochówku na miejscowym cmentarzu parafialnym. Po zakończeniu wojny w dalszym ciągu kontynuował pracę duszpasterską. 2 kwietnia 1947 r., mianowany jednym z dwóch wikariuszy schorowanego ks. Andrzeja Złupka – generalnego wikariusza dla Apostolskiej Administracji Łemkowszczyzny. Wysiedlony razem z rodziną 20 maja 1947 r. w ramach akcji „Wisła” osiedlony w Szprotawie na Dolnym Śląsku.

Na nowym miejscu zamieszkania ks. Hajdukiewicz rozpoczął pracę duszpasterską jako wikariusz miejscowej parafii obrządku łacińskiego. Prowadził też katechezę w szkole podstawowej w Szprotawie. Sporadycznie (kilka razy w roku) odprawiał nabożeństwa greckokatolickie zarówno w Szprotawie, jak w okolicznych miejscowościach. Dopiero w roku 1957 była możliwość otwarcia kilku ośrodków duszpasterskich. Wśród nich była placówka greckokatolicka w Legnicy. Pierwszym duszpasterzem był ks. Włodzimierz Hajdukiewicz. Praca duszpasterska była jednak bardzo trudna, gdyż wierni byli rozproszeni. Życie religijne parafii koncentrowało się głównie na niedzielnej Eucharystii. W niedzielę również udzielano wszystkich sakramentów świętych. Nie było oczywiście swojej świątyni i dlatego przez bardzo długi czas korzystano z gościnności parafii rzymskokatolickich. Głównym ośrodkiem był kościół św. Jacka.
Po odnowieniu nabożeństw w obrządku wschodnim był długoletnim duszpasterzem w Legnicy (1957–1974), Szprotawie (1961–1974) i kilku innych pobliskich miejscowościach. Za swą pracę i postawę 11 czerwca 1965 r. odznaczony został przez papieża Pawła VI honorowym tytułem papieskiego szambelana.

Duchowny greckokatolicki ks. Szambelan Włodzimierz Hajdukiewicz zmarł 24 listopada 1974 r. w szpitalu w Szprotawie, pochowany na miejscowym cmentarzu. Żona ks. Hajdukiewicza, Lubomira Hajdukiewicz zmarła w 1997 r.

*

Po śmierci ks. Włodzimierza wierni byli bardzo zaniepokojeni zaistniałą sytuacją, gdyż nie było wówczas odpowiedniej ilości kapłanów do pracy w duszpasterstwie greckokatolickim. Przełomowym momentem w życiu parafii był rok 1975, w którym obowiązki duszpasterskie objął ks. Jan Martyniak ( obecny Arcybiskup i Metropolita Przemysko-Warszawski Koscioła Greckokatolickiego) Nastąpiło wyraźne ożywienie życia religijnego. Rozpoczęto systematyczną pracę katechetyczną oraz wiele innych form pastoralnych.

W trzeci dzień ŚWIĄT WIELKANOCNYCH nad grobem ks. Włodzimierza i Lubomiry Hajdukiewiczów w Szprotawie, Panachydę odprawia ks. biskup Władyka Włodzimierz (Juszczak)- 2007 r.