Cmentarz wojenny nr 262 w Przybysławicach

Cmentarz wojenny nr 262 w Przybysławicach jest cmentarzem z I wojny światowej, w VIII okręgu brzeskim. Cmentarzyk zaprojektowany przez Johanna Watzala nie zachował się w pierwotnej formie . Pozostały po nim żeliwne krzyże zalane betonową wylewką oraz relikty ogrodzenia.

Cmentarz znajduje się w północno-wschodniej części wsi, po prawej stronie drogi do Miechowic Małych. Założony jest na planie prostokąta i ogrodzony z trzech stron płotem z metalowych prętów, a od strony zachodniej – pełnym murem betonowym. Wejście jest zamykane jednoskrzydłową furtką. Główny element cmentarza stanowi betonowy krzyż łaciński, umieszczony na dwustopniowej podstawie. Na cmentarzu znajdują się nagrobki w formie żeliwnych krzyży łacińskich z datą „1915” rozmieszczonych w trzech rzędach w wyłożonych betonem alejkach: dwóch położonych symetrycznie względem głównej osi cmentarza i jednym, wzdłuż betonowego muru za krzyżem pomnikowym.

Pochowano tutaj 40 żołnierzy armii austro-węgierskiej poległych lub zmarłych z ran w latach 1914-1915. Przez tereny te dwukrotnie przetoczył się front wojenny. Wojska rosyjskie w listopadzie 1914 zajęły je wypierając Austriaków. W maju 1915 sprzymierzone armie austro-węgierska i niemiecka dokonały wielkiej ofensywy zwanej bitwą pod Gorlicami, w czasie której przełamały front rosyjski i zmusili Rosjan do cofnięcia się daleko na wschód.

Po II wojnie ranga cmentarza w świadomości społeczeństwa i ówczesnych władz zmalała, przybyły bowiem nowe, świeższe cmentarze i dramatyczne historie nowej wojny. Cmentarz ulegał w naturalny sposób niszczeniu przez czynniki pogody i roślinność, zdarzały się też akty wandalizmu. Dopiero od lat 90. zaczęto bardziej dbać o cmentarze z I wojny światowej. Cmentarz nr 262 odnowiono i jest zadbany. Nie odzyskał jednak pierwotnego wyglądu. Pierwotnie ogrodzenie składało się z betonowych słupków połączonych rzędami trzech stalowych rur. Krzyż na pomniku centralnym był drewniany i zwieńczony był półokrągłą glorią. W podstawie miał datę 1915. Krzyże nagrobne nie były osadzone na wspólnej betonowej płycie, lecz każdy z nich.