Parafia w Sękowej powstała na mocy przywileju króla Kazimierza Wielkiego, wydanego w Bieczu 22 lutego 1363 roku. Jednak niektóre dokumenty historyczne sugerują rok 1346 lub 1348. Król uposażył parafię jednym łanem ziemi i ufundował kościół modrzewiowy. Parafia Sękowa została erygowana jako jedna z pierwszych w tym regionie.
Około 1520 roku został zbudowany drewniany kośćiół p.w. śśw. Filipa
i Jakuba jako świątynia parafialna (brak wzmianki
o pierwszym kościele parafialnym).
Od I poł. XV w. parafia Sękowa znajdowała się w dekanacie bieckim. Pod koniec XIX w. należy do dekanatu gorlickiego. W jej skład wchodziło 21 wsi: Bartne, Banica, Czarne, Dragaszów, Gładyszów, Jasionka, Krzywa, Konieczna, Lipna, Małastów, Nowica, Pętna, Przegonina, Regetów, Ropica Ruska (obecnie Górna), Rychwałd (Owczary), Siary, Skwirtne, Smerekowiec, Wołowiec oraz Zdynia.
W XVI wieku działa tu Szkoła Parafialna, w XVIII wieku prężnie rozwija się Bractwo św. Anny. Swoją działalność rozwijają w XIX w. Bractwa Najświętszego Serca Pana Jezusa i Trzeżwości, zaś na początku XX w. Bractwo NMP Królowej Korony Polskiej oraz Związek Katolicko-Społeczny.
W okresie rozbiorów parafia znajdowała się pod patronatem szlacheckim.
W tym czasie budowana jest nowa świątynia neogotycka p.w. św. Józefa Oblubieńca NMP, która staje się kościołem parafialnym. 12 października 1886 roku następuje konsekracja świątyni przez biskupa przemyskiego Łukasza Sołeckiego.
I i II wojna światowa spowodowały poważne zniszczenia kościołów znajdujących się na terenie parafii. Jednak wspólny wysiłek i ofiarna praca parafian oraz księży doprowadziły do odrestaurowania światyń.
Obecnie do parafii należą trzy wsie: Sękowa, Siary i Owczary. Zamieszkuje ją 2730 wiernych. Parafia posiada trzy zabytkowe kościoły. Dojazdowy kościółek w Owczarach - dawna cerkiew greckokatolicka z XVII wieku. Drewniany kościółek gotycki z XVI wieku oraz kościół neogotycki z XIX wieku, znajdujące się w Sękowej.
Parafia obchodzi dwie uroczystości odpustowe: 19 marca ku czci św. Józefa i 26 lipca ku czci św. Anny.
Duszpasterze
Ksiądz Proboszcz - mgr lic. Jacek Piróg
tel. 18-3518169 lub 609 546 389
Ksiądz Wikariusz - Bartłomiej Ołyniec, tel. 799 458 617
Parafia pw. św. Józefa Oblubieńca NMP w Sękowej
38-307 Sękowa
woj. małopolskie
tel. 18-3518169 lub 18-3518115
Strona inter. parafii - kliknij
e-mail: sekowa@rzeszow.opoka.org.pl
Kancelaria Parafialna
godziny otwarcia:
poniedziałek, wtorek, środa, piątek
1600 - 1700
sobota
8.00 - 9.00
czwartki, niedziele i święta
nieczynna
MSZE Święte - Niedziela i święta:
7.00
9.00
10.30
12.00 (Owczary)
16.00
Dni powszednie:
7.00
18.00 (w okresie zimowym o 17.00)
sękowscy od 1595 roku.ZOBACZ - Proboszczowie i wikariusze
ZOBACZ - Fotogaleria księży wikariuszy pracujący w parafii Sękowa
Ksiądz Proboszcz Jan Kielar - 1875 - 1909
Po śmierci ks. Proboszcza Franciszka Ciąglewicza na niwie pastoralnej kontynuował ks. Proboszcz Jan Kielar. Urodził się w roku 1845 w Haczowie. Studia filozoficzno - teologiczne odbył w Seminarium Duchownym w Przemyślu. W roku 1869 przyjął święcenia prezbiteratu. Jako nowo ordynowanego księdza skierowano go do parafii w Niewodnej. W lipcu 1872 roku został przeniesiony do Biecza, gdzie pracował do marca 1875 roku. Po sześciu latach wikariatu ks. Jan Kielar objął parafię w Sękowej. Zachowane świadectwa przekazują informacje o wrażliwości tego kapłana na potrzeby eklezjalne. Przykładowo w roku 1885 proboszcz sękowski złożył kwotę 14 zł reńskich na odnowieie katedry przemyskiej. W roku 1886 z kolei wsparł odnowienie kościoła katedralnego kwotą 50 zł reńskich. Rok póżniej ofiarował 10 zł reńskich na dzieło dzieciństwa Pana Jezusa.
W dziejach Sękowej ks. Jan Kielar zapisał się m.in. jako budowniczy nowego kościoła parafialnego p.w. św. Józefa Oblubieńca NMP, zbudowany został w stylu neogotyckim w 1885 r. Kościół został ufundowany i całkowicie wyposażony przez Józefę Szymonowiczową, ówczesną właścicielkę wsi, pochowana pod wielkim ołtarzem kościoła w 1899 r. 12 października 1886 roku następuje konsekracja świątyni przez biskupa przemyskiego Łukasza Soleckiego.
Kapłan pracował w tej parafii do emerytury, na którą przeszedł w roku 1909. Zmarł w okresie I wojny światowej, 9 czerwca 1915 r. W tutejszej parafii sprawował duszpasterstwo od marca 1875 r. do maja 1909 r.tj 34 lata
Nowy kościół w Sękowej - Marmurowe Epitafium Józefy Szymonowiczowej - Biskup przemyski Łukasz Solecki - Grób Andrzeja Kielara na cmentarzu w Sękowej (ojciec ks. Jana Kielara)
Ksiądz Proboszcz - Kanonik Stanisław Horowicz - 1909 - 1936
W maju 1909 r. parafię sękowską objął ks. Stanisław Horowicz. Kapłan ten przyszedł na świat w roku 1872 w Zagórzanach. Wykształcenie średnie zdobył w C.K. Gimnazjum w Jaśle, w 1893 roku złożył egzamin dojrzałosci. Po ukończeniu studiów filozoficzno i teologicznych w Seminarium Duchownym w Przemyślu, otrzymał w roku 1897 święcenia kapłańskie. Jako neoprezbiter trafił na wikariat w parafii sokołowskiej. Następnie posługiwał jako kooperator w Pysznicy, skąd w 1902 roku został przeniesiony do Gorlic. Póżniej pracował w Łańcucie, Krasiczynie i Jarosławiu. Ostatni wikariat objął w roku 1907, osiadając w parafii katedralnej w Przemyślu.
Do parafii sękowskiej jako proboszcz przyszedł w maju 1909 roku, spędził trudne lata I wojny światowej. Mimo zagrożenia ze strony inwazji rosyjskiej pozostał ze swoimi parafianami, dzieląc z nimi trudy wojenne. Jako proboszcz sękowski przez pewien czas pełnił obowiązki wicedziekana i dziekana dekanatu bieckiego, a pózniej dziekana dekanatu gorlickiego. W roku 1928 wziął aktywny udział w Pierwszym Synodzie Diecezji Tarnowskiej. Podczas tego przełomowego wydarzenia w dziejach tejże diecezji bp Leon Wałęga powołał go 4 kwietnia 1927 roku na członka Komisji Liturgicznej. W dniu 22 sierpnia 1928 roku został z kolei wybrany przez ojców synodalnych jednym z dziesięciu konsultorów synodalnych na najbliższe dziesięciolecie. W uznaniu zasług na polu duszpasterskim w roku 1931 władza duchowna mianowała ks. Stanisława Horowicza kanonikiem honorowym kapituły tarnowskiej. W tutejszej parafii duszpasterstwo sprawował od maja 1909 r. do lutego 1936 r.tj 27 lat.
Ks. proboszcz, kanonik Stanisław Horowicz zmarł 14 lutego 1936 r. po długich a ciężkich cierpieniach w wieku 64 lat. Ceniony i szanowany przez parafian, okoliczną ludność i wszystkich, którzy go znali lub o nim słyszeli, słynął także szeroko poza parafią jako wielki kaznodzieja ludowy. Cześć jego zasługom i pamięci oddali parafianie i okoliczna ludność wszystkich stanów w uroczystym pogrzebie, który odbył się 17 lutego 1936 r. Zwłoki zostały złożone tymczasowo w podziemiu kaplicy cmentarnej, grobowcu Kostyalów. 13 września 1936 r. odbyło się uroczyste przeniesienie zwłok ks. St. Horowicza z podziemia kaplicy cmentarnej do grobowca ufundowanego przez kolatora tutejszego kościoła senatora Władysława Długosza.
Administracją parafii zajął się dotychczasowy wikariusz ks. Jan Wilk, funkcję tą pełnił do 27 września 1936 roku.
14 luty 1936 r. - śmierć ks. Stanisława Horowicza, przy trumnie stoi ks. Jan Wilk - Grobowiec ks. St. Horowicza w Sękowej
Ksiądz Proboszcz - Kanonik Józef Grądziel - 1936 - 1946
Ksiądz kanonik Józef Grądziel urodził się 24.10.1892 r. w Kliszowie pod numerem domu 133, parafia Gawłuszowice, powiat Mielec, województwo Kraków (często w różnych dokumentach pojawia się data urodzenia jako dzień 23 październik ) Był synem rolnika Wojciecha i Marii z domu Cygan. Ojciec Wojciech ur. 14.04.1854 r. poślubił w 1879 r. młodszą o cztery lata Marię z domu Strugała, która urodziła troje dzieci - Wiktorię (ur.1880 r.) Jana (ur.1881 r.) i Michała (ur. 1883 r.) Matka trojga dzieci zapada na ciężką i niewyleczalną chorobę, umiera 22 maja 1886 r. w wieku 28 lat. 22 września tego samego roku, poślubił 24-letnią Józefę z domu Cygan, która urodziła ośmioro dzieci. Marię (ur.1887 r.). Stanisława (ur.1889), Józefa (ur.1892 r.), Władysława i Bronisławę (bliźnięta - 1895 r.), Zofię i Franciszkę (bliźniaczki, ur. w 1898 r.) oraz Franciszka (ur.1902 r.) Szóstym kolejnym dzieckiem Wojciecha Grądziela był przyszły ks. Józef. Dnia 30.09.1892 r. w szóstym dniu po narodzinach został ochrzczony w parafii św. Wojciecha w Gawłuszowicach przez ks. Franciszka Pałkę, wikariusza gawłuszowickiego.
Do szkoły powszechnej uczęszczał w Kliszowie. Komunię świętą przyjął w czerwcu 1901 r. w Gawłuszowicach. Po ukończeniu szkoły powszechnej, podjął w 1907 r. naukę w gimnazjum w Mielcu, kończy tzw. ,,Małą Maturę". W tym czasie przeżywa dramat, 30 czerwca 1908 r. w wieku 54 lat umiera mu ojciec. Przenosi się do Nowego Sącza, tu w C.K. I. Gimnazjum, 09.11.1914 roku uzyskał świadectwo dojrzałości. Wkrótce po maturze wybuchła wojna światowa, młody Józef został wcielony do wojska austro - węgierskiego i przebywa na różnych frontach od 18 listopada 1914 r. do 1 listopada 1918 roku. Jako Zugsführer (sierżant - 3 gwiazdki) przebywał dłuższy okres w jednostce (artyleria) w Brixleg w Tyrolu - Austria a na wiosnę 1918 r. stacjonował w Łobudzicach koło Bełchatowa w Królestwie Polskim. Przez cały okres służby wojskowej był w stałym kontakcie z ks. Romanem Sitko - kanclerzem Kurii Diecezjalnej, późniejszym rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie (1936 - 1941)
Zaraz po zakończeniu działań wojennych, zostaje słuchaczem teologii w Seminarium Duchownym w Tarnowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1922 roku z rąk Jego Ekscelencji biskupa tarnowskiego Leona Wałęgi. Pierwszą Mszę Prymicyjną odprawił w swojej parafii p.w. św. Wojciecha w Gawłuszowicach w dniu 2 lipca 1922 r.
Pierwszą placówką kościelną ks. Grądziela, którą objął 01.08.1922 r. była parafia p.w. św. Jana Chrzciciela w ŁĄCKU (1922 – 1924) Od 15.10.1923 r. został mianowany jej administratorem.
Od 13 lutego 1924 r. został wikariuszem w parafii p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w JAZOWSKU (1924 – 1927). W tym czasie 3 września 1924 r. umiera mu matka w wieku 62 lat.
Następną parafią ks. Józefa była parafia p.w. św. Jana Chrzciciela w PILŹNIE (od 05.01.1927 do 24.10. 1929 r.)
Był tu bardzo zaangażowany w akcję sprawienia nowych dzwonów parafialnych, w Zarządzie Komitetu Odbudowy Dzwonów Parafialnych sprawował funkcję skarbnika.
25. 10.1929 r. zostaje administratorem w parafii p.w. Najświętszej Maryi Panny w CHOMRANICACH. Pół roku później, 8 kwietnia 1930 r. objął wikariat w Radomyślu Wielkim, a jeszcze w tym samym roku, 2 grudnia 1930 r. został mianowany administratorem parafii przecławskiej, po śmierci jej dotychczasowego proboszcza ks. Andrzeja Jarocha. W związku z przedłużającym się okresem wyboru nowego włodarza parafii w Przecławiu, funkcję sprawował do grudnia 1931 r.
W lipcu 1930 r. spotyka się w Zbyszycach ze swoimi kolegami, którzy ukończyli seminarium w 1922 r.
6 grudnia 1931 r. ks. Józef Grądziel został mianowany proboszczem parafii p.w. Najświętszej Marii Panny Szkaplerznej w Rudzie – dekanat Radomyśl Wielki. Na placówce kościelnej cieszył się poważaniem, a jego obyczaje oceniane były przez przełożonych jako chwalebne i wzorowe.
Po kilku latach sprawowania posługi duszpasterskiej w parafii rudeckiej ks. Grądziel rozpoczął starania o uzyskanie innego beneficjum. Zachowały się dokumenty informujące, że starał się o zostanie proboszczem w: Tymbarku, Wietrzychowicach, Czarnym Potoku, Barcicach, Wilczyskach i Luszowicach.
Wymienione powyżej starania nie zakończyły się sukcesem. 12 września 1936 r. otrzymał nominację na proboszcza w parafii p.w. Św. Józefa Oblubieńca NMP w Sękowej a dotychczasowy administrator parafii ks. Wilk Jan został przeniesiony na wikariusza do Nowego Sącza.
Powinności proboszczowskie spełniał przez trudne lata okupacji niemieckiej i wkroczenia wojsk sowieckich. W sierpniu 1946 roku, zrezygnował ze stanowiska proboszcza.
Od 4 listopada 1946 r. został administratorem w parafii p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Podolu, koło Gródka nad Dunajcem. Ks. kanonik zmarł w 57 roku życia, 24 kwietnia 1949 r., po 27 latach pełnienia posługi kapłańskiej. Początkowo pochowany na miejscowym cmentarzu a następnie został przeniesiony na cmentarz w Gawłuszowicach.
Ks. bł. Roman Sitko został wyniesiony na ołtarze podczas pielgrzymki Jana Pawła II do Polski w 1999 roku. W Warszawie 13 czerwca 1999 roku został beatyfikowany jako jeden ze 108 Męczenników, którzy oddali życie za wiarę w obozach śmierci. Zamordowany został 12.10.1942 r. w Auschwitz - Birkenau (Oświęcim - Brzezinka)
Galeria zdjęć ks. Józefa Grądziela znajduje się poniżej.
Ksiądz Proboszcz - Kanonik Juliusz Suchy - 1946 - 1967
Kolejnym kapłanem, który przewodniczył duchowo wspólnocie sękowskiej był ks. Juliusz Suchy. Urodził się w roku 1906 w Kozodrzy koło Ropczyc (Podkarpacie). Po złożeniu egzaminu dojrzałości, wstąpił do Seminarium Duchownego. W roku 1932 przyjął święcenia kapłańskie. Jego pierwszą placówką duszpasterską był wikariat w Bolesławiu. Rok póżniej rozpoczął pracę w podobnym charakterze w Bieczu. W roku 1936 mianowano go wikariuszem w Łączkach Kucharskich, a w roku 1940 w Borowej koło Mielca. Potem, w roku 1944, otrzymał aplikatę na wikariat w Zasowie, a rok póżniej w parafii p.w. sw. Mateusza w Mielcu.
Na wiosnę 1946 r. otrzymał nominację na wikariusza-adiutora w parafii Sękowa, a od 3 listopada tegoż roku zostaje proboszczem tejże parafii. Zapisał się m.in. dziełem budowy nowej plebani. Współbracia w kapłaństwie zapamiętali go jako pełnego humoru i życzliwości. Na przełomie 1966 i 1967 r. pełnił funkcję administratora ale w styczniu 1967 r. ks. Juliusz Suchy zrezygnował z pełnienia tej funkcji. W dalszym ciągu pozostał jednak w Sękowej i dopiero po 11 latach przeniósł się do Domu Księży Emeryów w Tarnowie.
Ks. kanonik Juliusz Suchy zmarł 5. listopada 1987 r. i spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sękowej.
Ks. kanonik Juliusz był proboszczem od 3 listopada 1946 r. do stycznia 1967 r.
15.06.1946 i 13.06.1965 r. ks. Juliusz Suchy (na zdjęciu z lewej strony jako wikary a na zdjęciu środkowym jako proboszcz) wśród dzieci pierwszokomunijnych, z prawej strony wikary Stanisław Dziedzic. Grób księdza kanonika Juliusza Suchego na cmentarzu parafialnym w Sękowej.
Ksiądz Proboszcz - Prałat Stanisław Dziedzic - 1967 - 2005
Druga połowa XX wieku upłynęła w parafii sękowskiej pod znakiem duszpasterstwa ks. Stanisława Dziedzica. Urodził się 8 maja 1934 roku w Święcanach jako syn Józefa i Katarzyny Zawiła. Jego rodzinną parafią był Biecz (parafia p.w. Bożego Ciała). Po zdobyciu
wykształcenia podstawowego, wstąpił do Liceum Ogólnokształcącego w Bieczu, gdzie w roku 1953 złożył egzamin dojrzałości. Przez kolejne pięć lat studiował filozofię i teologię w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. Uwieńczył je magisterium z teologii, specjalizując się w Piśmie świętym. W dniu 20 maja 1958 roku przyjął w Tarnowie święcenia diakonatu, a miesiąc później, 29 czerwca, otrzymał święcenia prezbiteratu z rąk bpa Karola Pękali.
Pierwszą placówką duszpasterską ks. Stanisława Dziedzica była Krużlowa, do której został skierowany 15 lipca 1958 roku. Sześć lat później, w dniu 2 sierpnia 1964 roku, otrzymał aplikatę do Sękowej. Wpierw zajmował miejscowy wikariat, a od 14 grudnia 1966 roku pracował jako proboszcz.
Jego dokonania na polu duszpasterskim docenione zostały przez wladzę duchowną, która w roku 1970 przyznała mu odznaczenie kościelne Expositorio Canonicale,(z wł. "wystawienie kanoniczne" - oznaka godności kanonika (pelerynka), a w roku 1983 przywilej noszenia rokiety i mantoletu. W dniu 26 lutego 1993 roku otrzymał godność kapelana honorowego Ojca świętego. Dodatkowo z dniem 1 października 1995 roku powierzono mu funkcję kapelana Domu Pomocy Społecznej Caritas w Sękowej.
Dnia 20 sierpnia 2005 roku ks. Stanisław Dziedzic przeszedł na emeryturę.
Pozostał jednak w Sękowej, posługując w dalszym ciągu jako kapłan senior.
Ksiądz Proboszcz - Prałat Stanisław Dziedzic pełnił służbę w parafii rzymskokatolickiej pw. św. Józefa od 1967 roku. Zastał w swojej parafii trzy zabytkowe kościoły: kościół św. Filipa i Jakuba - drewniany z przełomu XV i XVI wieku, drugi w Owczarach - cerkiew grecko-katolicka, drewniana z XVI wieku i kosciół˝ murowany neogotycki z XIX wieku.
Koscioły drewniane były w opłakanym stanie. Ksiądz Prałat postanowił za wszelką ceną ratować te zniszczone zabytki drewniane. Liczne wizyty w Ministerstwie Kultury i Sztuki, u wojewódzkich konserwatorów zabytków dały w końcu efekt, kościół drewniany św. Filipa i Jakuba oraz cerkiew grecko-katolicka w Owczarach zostały odremontowane.
Po przeprowadzonych pracach konserwatorskich kościół w Sękowej nagrodzony został złotym medalem Prix Europa Nostra, za wzorową konserwację, wpisany został także na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO, sławiąc tym samym parafię w kraju i na świecie.
Starania Księdza Prałata na rzecz ochrony dziedzictwa Ziemi Gorlickiej zostały docenione poprzez nadanie mu licznych odznaczeń i tytułów (Conservator Ecclesiae, Krzyż Kawalerski Polonia Restituta, medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis).
Nie zaniedbując własnej wspólnoty parafialnej Ksiądz Prałat podjął również kompleksową restaurację neogotyckiego kościoła parafialnego p.w. św. Józefa Oblubieńca NMP.
Zasługi Księdza Prałata dla dobra parafii są nieocenione. Na przestrzeni 39 lat probostwa, dał się poznać jako znakomity organizator życia religijnego i wspaniały gospodarz majątku parafialnego. Przez 57 lat posługi kapłańskiej pracował tylko w dwóch parafiach, jako wikariusz w parafii Krużlowa, 15.07.1958 - 01.08.1964 i w Sękowej, 02.08.1964 - 13.12.1966. Następnie podjął posługę proboszcza w parafii Sękowa od 14.12.1966 do 20.08.2005. Od 21.08.2005 jako emeryt pozostał w parafii Sękowa, podejmując pomoc duszpasterską w parafii i dekanacie w miarę sił. Zmarł 12 listopada 2015 r. w wieku 81 lat. Dobry Jezu, a nasz Panie, daj mu wieczne spoczywanie....
Ksiądz Proboszcz Janusz Kurasz - od 21.08.2005 r. do 25.08.2017 r.
Parafią w Sękowej administruje ks.Janusz Kurasz . Przyszedł na świat 11 sierpnia 1965 roku w Pruchniku. Jego rodzicami byli Aleksander i Józefa Szewc, a rodzinną parafią wieś Kramarzówka. Po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuował naukę
w Liceum Zawodowym w Jarosławiu. Po zdaniu matury wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Na uczelni tej odbył 6 letnie studia filozoficzno - teologiczne. Obronił pracę magisterską
z liturgiki. W dniu 13 czerwca 1990 roku w Przemyślu bp Ignacy
Tokarczuk udzielił mu sakramentu święceń.
Droga kapłańska ks. Janusza Kurasza wiodła przez wikariaty na kilku parafiach. Jako neoprezbiter trafił 5 lipca 1990 roku do Zabierzowa.
Dwa lata później, 24 sierpnia 1992 roku, podjął obowiązki w Osobnicy. Od 26 sierpnia 1994 roku do 23 sierpnia 1997 roku pracował w Czudcu. Następnie spełniał posługę sakramentalną, kaznodziejską i katechetyczną w Kolbuszowej.
Z dniem 21 sierpnia 2005 roku został instytuowany na probostwie w Sękowej i pełnił tą posługę jako proboszcz do 25.08.2017 r .
Ks. Proboszcz Janusz Kurasz za szczególne zaangażowanie w ochronę zabytków oraz kultywowanie tradycji i dbałość o zachowanie dziedzictwa kulturowego na terenie parafii i gminy Sękowa, został w dniu 4 lutego 2013 r. uhonorowany okolicznościowym grawertonem przez wójta gminy Sękowa.
25 sierpnia 2017 r. został przeniesiony do Biecza - parafia fara
Ksiądz Proboszcz Jacek Piróg - od 26.08.2017 r. do .......
Na mocy decyzji księdza biskupa Jana Wątroby z dnia 18.08.2017 r. z dniem 26.08.2017 r. został mianowany nowy proboszcz dla naszej wspólnoty. Został nim ks. mgr lic. ks. Jacek Piróg który przybył z parafii Mała, w powiecie ropczycko-sędziszowskim. Ks. Jacek Piróg od 5 maja 2010r. był na zastępstwie a od 26.08.2010r. do 25.08.2017 r. proboszczem Małej.
Wymogiem kanonicznym przy objęciu urzędu proboszcza jest jego instalacja w powierzonej mu parafii. Ten akt prawny miał miejsce w naszej wspólnocie w niedziele 03.09.2017 r. Przewodniczył mu ks. dziekan Stanisław Ruszel, który wprowadził nowego proboszcza wręczając mu symboliczne klucze do parafii i powierzając pieczę nad całą wspólnotą. Nowego proboszcza przywitali również delegaci parafii i władz samorządowych. Księdzu proboszczowi życzymy wielu łask Bożych i sukcesów na długie lata posługi w naszej wspólnocie.
Poniżej galeria zdjęć ks. Józefa Grądziela
