Warto zobaczyć:
-> Cmentarz wojenny nr 67 w Ropicy Ruskiej (Górnej)
-> Cmentarz wojenny nr 68 w Ropicy Ruskiej (Górnej)
-> Cmentarz wojenny nr 77 w Ropicy Ruskiej - Górnej
-> Cmentarz wojenny nr 78 w Ropicy Ruskiej - Górnej
-> Cerkiew greckokatolicka p.w.św. Michała Archanioła
-> Cmentarz Wiejski - nowy - Ropica Górna
-> Pomnik poległych milicjantów - Ropica Górna
-> Kapliczki i krzyże w Ropicy Górnej
Wieś położona w dolinie Sękówki na wys. 330-360 m n.p.m. Od północnego wschodu góruje nad nią góra Piwane (550 m), a od południowego zachodu góra Brusy (594 m) i Huszcza(581 m).
Nazwa wsi wywodzi się od nazwy rzeczki Ropica (dziś Sękówka) i może być, wg Stiebera, zarówno polskiego, jak i ruskiego pochodzenia.
W 1581 roku występuje jako Ropica, bez określenia jaka. W pewnym okresie nazywano ją Ropica Sękowa, lecz już od 1643 r. Ropica Ruska, łem. Ropycia. Od 1949 r. Ropica Górna. Nazwa wywodzi się od nazwy potoku Ropica (dziś Sękówką), zdrobniałej nazwy rzeczki będącej dopływem Ropy.
Wieś, założona na prawie polskim, została przeniesiona w 1342 r., na mocy dokumentu wydanego przez Kazimierza Wielkiego, na prawo średzkie, a w XVI w. na prawo wołoskie.
Wg spisu poborowego z 1581 roku wieś była wówczas siedzibą parafii rzymskokatolickiej, do której należała wieś Przegonina (dziś. Bodaki) i nowo założony w tym czasie Wołowiec. Wieś posiadała wówczas 6 1/2 łana kmiecego, l 1/2 łana sołtysiego, tartak, jednego komornika z bydłem i dwóch komorników bez bydła.
W 1629 roku wieś królewska, administracyjnie w Powiecie Bieckim. Wiadomo, iż w 1629 roku Eliasz Ropicki zapłacił 4 pobory od l łana sołtysiego, 7 łanów innych, l młyna, l piły tartacznej, l popa z obejściem, l komornika z bydłem i l komornika bez bydła. Podobnie było w 1680 roku z tą różnicą, że był tylko l komornik bez bydła. W XVIII w. wieś należała do starostwa w Bieczu, następnie stała się własnością starosty Wilchelma Siemieńskiego, a od 1789 r. jego syna Stanisława i jego żony Petroneli. W 1874 roku pracowała tu gorzelnia wyrabiająca z ziemniaków spirytus.
Ropa naftowa była tu już znana od dawna. Produkty z tutejszych kopalń naftowy zaprezentowano na wiedeńskiej Wystawie Powszechnej już w 1873 roku. W 1875 roku istniało tu i pracowało 74 szyby. Większość z nich była kopana (tzw. kopanki). Odnotowuje się jednak prowadzenie pierwszych prac wiertniczych przy wykonywaniu otworów.Zobacz ciąg dalszy na temat przemysłu naftowego w Ropicy Górnej - kliknij
W 1885 roku posiadała 111 zagród i 708 mieszkańców, w tym 576 gr.-kat., 94 rz.-kat., 37 izraelitów i l ewangelika. Przysiółek Ropicy - Dragaszów (wówczas Wólka Draganów) liczył 5 gospodarstw z 39 mieszkańcami. Wierni gr.-kat. należeli do parafii w Małastowie, rz.-kat. do parafii w Sękowej.
Teren wsi stanowiło 544 morgi roli, 237 morgów łąk i 531 morgów lasu.
W 1914 roku władze austriackie osadziły w obozie w Thalerhofie 20 mieszkańców wsi, z których 3 zmarło na początku 1915 roku. (Hnat Wonatka - zmarł 01.02.1915 r w wieku 59 lat
W 1938 roku wieś liczyła 800 mieszkańców. W 1947 roku w ramach akcji „Wisła" w dniach 26 VI - 30 VI wysiedlono 195 mieszkańców. W 1975 roku mieszkało tu 395 mieszkańców, w 1990 - 500. Obecnie wierni gr.-kat. (obecnie kościół ukraińsko-bizantyjski) wraz z wiernymi z Pętnej i Małastowa należą do filii parafii Krynica znajdującej się w Pętnej. Rzymscy katolicy należą do parafii w Małastowie. Dawniej miejscowość znana z produkcji ropy naftowej.
Na terenie Ropicy Górnej położone są cztery cmentarze wojskowe z I wojny światowej, nr. 67 nr. 68 nr.77 i nr. 78, cerkiew greckokatolicka, cmentarz parafialny stary i nowy, liczne kapliczki i krzyże oraz pomnik milicjantów.
