Cmentarz choleryczny

Cmentarz choleryczny powstał w związku z epidemią cholery najprawdopodobniej w 1848 r., gdyż z tego okresu pochodzą najwcześniejsze wzmianki o jego istnieniu.
Niewiele o nich wiadomo i trudno coś o nich znaleźć. Epidemie w XIX wieku wybuchały średnio co 3 - 4 lata, często grzebano umarłych na cmentarzach z poprzednich epidemii, często też w miejscach gdzie znaleziono zmarłych. Ludzie umierali zwykle nagle i bywało że nie miał ich kto pochować. Znajdowano trupy na polach, w lasach, podwórkach, domach. Palono opuszczone domy. Wsie, miasteczka były wyludnione, na rogatkach miast stały straże wpuszczające przyjezdnych po odbyciu kwarantanny. Cholera (Cholerae)była ostrą i zaraźliwą chorobą zakaźną przewodu pokarmowego.

Najwięcej osób zmarło w Sękowej i okolicy w roku 1848. W niezamieszkałym ustroniu nieopodal Sękowej, w miejscu zwanym Pustym Lasem (dziś Puste Pole) urządzono cmentarz choleryczny. Grzebano tam zwłoki zmarłych na tę chorobę, które transportowano nawet z odległych stron. Obecnie teren cmentarza jest zarośnięty drzewami, a pierwotny, drewniany krzyż zastąpił inny, betonowy, ufundowany przez senatora Władysława Długosza z Siar.
Zdjęcia od 1 do 8 wykonano 26.11.2006 r.