Cmentarz wojenny nr 146 w Gromniku jest zabytkowym cmentarzem z I wojny światowej, znajdujący się w powiecie tarnowskim, województwie małopolskim.
Cmentarz znajduje się po prawej stronie drogi wiodącej od ronda w Gromniku do miejscowości Polichty. Drogą tą prowadzi także czerwony szlak rowerowy na Suchą Górę. Zaprojektowany został przez Heinricha Scholza na planie prostokąta. Ogrodzenie stanowi betonowa podmurówka na której osadzono wykonany z metalowych płaskowników płotek typu balustrada. Wejście od drogi po schodkach i przez dwuskrzydłową furtkę metalową. Obecnie (2019) w związku z budową chodnika, przeniesiono wejście, które znajduje się po lewej stronie węższego boku cmentarza.
Żołnierze pochowani zostali w dwóch zbiorowych mogiłach, na których ustawiono dwa nagrobki na dwóch krótszych bokach cmentarza.
Charakterystyczną dla tego cmentarza cechą są dwa pomniki. Jeden ustawiony jest w obrębie prostokątnej kwatery cmentarza, na środku dłuższego boku, drugi z tyłu za nim i poza ogrodzeniem. Pierwszy pomnik posiada misę ze zwieszającymi się z niej liśćmi dębu, drugi to betonowy jednoramienny krzyż łaciński osadzony na schodkowatym,trzystopniowym cokole. Patrząc z drogi od strony na cmentarz wydaje się, że obydwa te pomniki stanowią jedną całość.
Cmentarz był remontowany, m.in. umocniono betonowymi płytami brzeg skarpy, na której się znajduje, co zapobiegło jego osunięciu się. W 2019 r. był w dobrym stanie, ale krzyż który stoi poza cmentarzem jest zarośnięty krzakami co utrudnia zrobienie przejrzystego zdjęcia i źle wpływa na estetykę tego obiektu.
W 2 grobach zbiorowych pochowano tu 41 żołnierzy armii austro-węgierskiej w tym 15 zidentyfikowano. Polegli w dniach 20-25 grudnia 1914 r. Walczyli w 2, 17, 23, 24, 29, 306 i 303 pułku piechoty honwedu i w 19 oraz 9 batalionie landszturmu. W pułkach piechoty honwedu walczyli Węgrzy, którzy co prawda podlegali naczelnemu dowództwu armii austro-węgierskiej, mieli jednak pewną autonomię. Zima 1914-1915 była na gorlickim odcinku typową dla I wojny światowej wojną pozycyjną. Surowe warunki zimowe sprawiły, że nie podejmowano zakrojonych na szeroką skalę działań ofensywnych, miały miejsce jednak mniejsze potyczki i trwał ostrzał artyleryjski.
