Cmentarz wojenny nr 251 w Ujściu Jezuickim nad Dunajcem, jest cmentarzem z okresu I wojny światowej, założony na planie prostokąta o powierzchni 710 m kw. Został zaprojektowany przez Johanna Watzala i Emila Ladewiga.
Cmentarz ogrodzony z trzech stron pełnym murem betonowym, a od strony drogi – betonowymi słupami połączonymi w każdym segmencie pięcioma metalowymi rurami. Na cmentarz prowadzą dwa zamykane jednoskrzydłową furtką z metalowych rur z motywem równoramiennego krzyża o rozdwojonych zakończeniach ramion. Główny element cmentarza stanowi kamienny pomnik w formie sarkofagu, ustawionego na wysokim cokole i trzech poprzecznie ułożonych belkach zakończonych motywem krzyża równoramiennego. Na postumencie sarkofagu (prawdopodobnie) istniała inskrypcja o treści:
EINST AUS DER BLUTIGEN SAAT DES MÄNNERMORDENDEN KRIEGES/ KEIMT DER ERSCHÜTTEREN WELT HOLD EIN JAHRHUNDERT DES GLÜCKS.
co w wolnym tłumaczeniu znaczy:
KIEDYŚ Z KRWAWEGO POSIEWU UŚMIERCAJĄCEJ WOJNY, WZEJDZIE DLA WSTRZĄŚNIĘTEGO ŚWIATA STULECIE SZCZĘŚCIA.
W 23 grobach zbiorowych i sześciu mogiłach pojedynczych spoczywa 275 żołnierzy austro-węgierskich większość należała do 31. batalionu strzelców polowych składającego się w przeważającej części z Bośniaków-mahometan. Prawdopodobnie wzięto to pod uwagę projektując cmentarz i dlatego elementem centralnym nie jest krzyż, zaś nagrobki na dużej części cmentarza mają formę steli bez motywu krzyża. Pochowani Rosjanie (77) należeli głównie do 128.Starooskolskiego pułku piechoty, polegli oni na początku maja 1915 roku.
Na cmentarzu, znajduje się mogiła Wojska Polskiego z 1939 r. nakryta jest betonową płytą, a u jej wezgłowia na betonowym cokole znajduje się krzyż łaciński z płaskownika, nakryty zadaszeniem z ząbkowanej blachy, pochowano 6 żołnierzy Wojska Polskiego zmarłych z ran 6 września 1939 r. w Siedliszowicach.
Na nagrobkach umieszczone są owalne lub prostokątne emaliowane tablice z danymi pochowanych
