Cmentarz wojenny nr 348 w Starym Sączu

Cmentarz wojenny nr 348 w Starym Sączu jest austriackim cmentarzem wojennym z okresu I wojny światowej. Zaprojektowany został przez Gustava Ludviga.
Znajduje się na Nowym Cmentarzu w Starym Sączu, przy ulicy Nowej i stanowi odrębną kwaterę zlokalizowaną w północno-wschodnim końcu tego cmentarza. Ma nieregularny, częściowo okrągły kształt i zajmuje niewielką powierzchnię. Ogrodzenie cmentarza tworzą niskie betonowe lub murowane z kamienia łupanego słupki, pomiędzy którymi znajdują się grube żelazne rury lub łańcuchy. W niektórych miejscach znajduje się betonowa podmurówka. Wejście przez niską żelazną bramkę pomiędzy dwoma betonowymi słupkami. Główny element dekoracyjny tworzy znajdujący się na środku duży obelisk zwieńczony betonowym krzyżem. W środkowym segmencie wmurowana jest tablica z datą „1914”. Na pomniku umieszczone są trzy metalowe tabliczki z informacjami o pochowanych. Dookoła pomnika utworzono betonową ścieżkę i trawniki, na obrzeżach kwater, wzdłuż ogrodzenia znajdują się nagrobki. Są to betonowe stele, na czołowej ścianie których zamontowano żeliwne krzyże dwóch rodzajów: jednoramienne krzyże łacińskie i dwuramienne krzyże lotaryńskie, a na niektórych również tabliczki z nazwiskami poległych.

Na cmentarzu w Starym Sączu jest 17 grobów pojedynczych i 8 zbiorowych. Pochowano w nich 57 żołnierzy, w tym:
• 26 żołnierzy armii rosyjskiej,
• 31 żołnierzy armii austro-węgierskiej.
• Zidentyfikowano 16 żołnierzy

Pochowano tutaj żołnierzy poległych w czasie walk w 1914. Walki trwały przez trzy tygodnie, rozpoczęły się 20 listopada 1914 roku, a zakończyły 12 grudnia. W listopadzie 1914 wojska rosyjskie gen. Aleksieja Brusiłowa zajęły całe te tereny, nacierając na południe, w stronę Karpat. 7 grudnia dowodzona przez generała Svetozara Boroevića 3 Armia austro-węgierska przeszła do ofensywy i 11 grudnia jej jednostki wypierając armię rosyjską dotarły na przedpola Nowego Sącza.
Jednym z pochowanych jest profesor gimnazjalny, leutnant (podporucznik) Augustyn Klimaszewski, z jednostki wojskowej Landsturmu, który poległ 10 grudnia 1914 roku, w wieku 35 lat. (Rezerwiści z przekroczeniem 32 roku życia byli obowiązani tylko do służby w Landsturmie (pospolite ruszenie) na wypadek wojny.