Cmentarz wojenny nr 223 w Brzostku

Cmentarz wojenny nr 223 w Brzostku jest cmentarzem z I wojny światowej zaprojektowany przez Gustava Rossmanna. Obiekt znajduje się po prawej stronie głównego wejścia na cmentarz parafialny, przy drodze i jest zachowany w dobrym stanie. Ma kształt trapezu o powierzchni 235 m2. W węższym boku znajduje się wejście, przeciwległy stanowi zwarty mur, którego centralny punkt stanowi ściana pomnikowa zwieńczona niewielkim krzyżem, z rzeźbą głowy Chrystusa w koronie cierniowej we wnęce pośrodku. Poniżej znajduje się jedyna zachowana inskrypcja:

HAUPTMANN OLBRICHT
K.u.K. I.R. NO18 + 12.MAI.1915
LEUTNANT LEIN
65 ÖSTERR. – UNGAR. KRIEGER.
97 RUSS. KRIEGER
GEFFALLEN IN DEN SCHWEREN KÄMPFEN
BEI BRZOSTEK IN MAI DES JAHRES 1915.

Przez środek cmentarza przechodzi alejka prowadząca do pomnika. Na cmentarzu w czterech grobach zbiorowych i 19 pojedynczych pochowanych jest 164 żołnierzy poległych w czasie ciężkich walk w okolicy Brzostka w dniu 7 maja 1915 roku: 67 Austriaków m.in. z IR 18, IR 21, IR 36, IR 59, IR 62 w tym: kapitan Oskar Konrad Olbrich z K.U.K. I.R.18 zmarł z odniesionych ran 12 maja 1915 oraz porucznik Sigismund Lein z L.I.R. 71 (zm. 7 maja 1915) oraz 97 Rosjan.

Polegli oni w walkach o cmentarz parafialny, który był elementem obrony rosyjskiej. Na mogiłach umieszczonych wzdłuż bocznych ścian cmentarza, po bokach alei wiodącej do pomnika, ustawiono niewielkie cokoliki betonowe z żeliwnymi krzyżami na szczycie, licem zwrócone do alei. Bliżej pomnika, prostopadle do niego stoją wysokie, ozdobne żeliwne krzyże na betonowych cokołach: dwa łacińskie i dwa prawosławne. Natomiast wzdłuż ściany tylnej po bokach ołtarza ustawione są po cztery proste metalowe krzyże na niewielkich cokolikach. Na krzyżach nagrobnych brak emaliowanych tabliczek imiennych. Obiekt poddany w ostatnich latach pracom remontowym i konserwacyjnym znajduje się w bardzo dobrym stanie technicznym. Zlokalizowany jest w bezpośrednim sąsiedztwie cmentarza 224 oraz cmentarza 225 z którym jest często mylony.
Cmentarz został w 1990 roku z urzędu wpisany do rejestru zabytków (nr A-398)