Tadeusz Jencka urodził się 17 listopada 1917 r. w Mińsku Mazowieckim, ul. Stankowizna 8, później ul. Polowa 10, syn Aleksandra i Magdaleny z domu Lorent. Po ukończeniu szkoły powszechnej w 1930 r. zdał egzamin do prywatnego gimnazjum koedukacyjnego, oddział humanistyczny Towarzystwa Szkół Średnich w Mińsku Mazowieckim. Edukację zakończył maturą, otrzymał świadectwo dojrzałości 8 czerwca 1935 roku.
swiss replica watches Po wakacyjnym odpoczynku, 30 sierpnia 1935 r. stanął do poboru, otrzymał kat. A i od 2 września 1935 r. został wcielony jako ochotnik do 3 kompanii w Szkole Podchorążych Artylerii. 17 listopada 1935 r. złożył przysięgę wojskową, a 4 stycznia 1936 r. został przeniesiony służbowo do Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu i jest w 31 Pułku Artylerii Lekkiej w baterii szkolnej. W lutym 1936 roku przeżył tragedię rodzinną, umiera mu ojciec. Matka wdowa mieszka dalej w Mińsku wraz ze swą córką zamężną Zofią po mężu Sobocińska, mąż Wiktor, zmarła w 1992 r. w wieku 77 lat. Tadeusz Jencka miał drugą siostrę Halinę ur. w 1908 r. - zmarła w dwunastym roku życia (1920 r.). Matka otrzymuje rentę po mężu w wysokości 150 zł. Siostra Tadeusza, Zofia w dniu 24.04.1938 r. urodziła córeczkę Joannę, Elżbietę, rodzicami chrzestnymi zostali - Tadeusz Jencka wraz z Celiną Kożuchowską, chrzest odbył się w kościele w Mińsku Mazowieckim w dniu 2 września 1938 r.
Młody Tadeusz w S.P.Art. otrzymuje wszystkie możliwe stopnie wojskowe: bombardiera (1.VI.1936), kaprala (15.X.1936), plutonowego (1.VII.1937), ogniomistrza (1.VII.1938). Posiada P.O.S. I stopnia III klasy(Państwowa Odznaka Sportowa). Interesował się sportem: gry zespołowe, lekka atletyka i pływanie oraz literaturą. Zdobył mistrzostwo szkół średnich w kuli na obozie Przysposobienia Wojskowego.
14 października 1938 r. został zwolniony ze służby w charakterze podchorążego z powodu osiągnięcia przez podchorążego stopnia podporucznika. W dniu 15 października 1938 r. mianowany został podporucznikiem służby stałej ze starszeństwem od 1 października 1938 r. z kolejnością III. Szkołę Podchorążych Artylerii w Toruniu ukończył z lokatą 103 na ogólną ilość 150
Opinia Komendanta Szkoły płk. Adama Tymoteusza Sawczyńskiego:
Zdolny i pracowity, czasami mało systematyczny. Przygotowany teoretycznie zupełnie dobrze, praktycznie nieco gorzej. Przed frontem zupełnie pewny. Posiada bardzo wysoki stopień inteligencji. Życiowo dość wyrobiony, mimo młodego wieku. Towarzysko obyty. Koleżeński. Umysł bystry, orientuje się bardzo szybko i trafnie. Bardzo dobry sportowiec, na trudy wytrzymały. Wykazuje zamiłowanie do nauk ścisłych.
Ogólnie - dobry
Niestety, brak dokumentów o jego losach podczas Wojny Obronnej we wrześniu 1939 r. Po kampanii wrześniowej 1939 r. poprzez Rumunię trafił do Francji. Po klęsce Francji, na przełomie czerwca i lipca 1940 roku znalazł się w miejscowości Samekh na terytorium Palestyny w Brygadzie Strzelców Karpackich, następnie przybył do obozu w Latrun a w październiku 1940 roku został skierowany do Egiptu i przebywał gdzieś w rejonie Aleksandrii. W styczniu 1941 roku brygadę przemianowano na Samodzielną Brygadę Strzelców Karpackich, która została w kwietniu skierowana do twierdzy Mersa Matruh w Egipcie. Rezygnuje ze służby w piechocie i 26 kwietnia 1941 roku, zgłasza sie do lotnictwa (3 komp. lot. O (obsługa). W styczniu 1942 roku wyjechał do Anglii na szkolenie.
Przeszedł przeszkolenie jako nawigator w 1EANS i w 5 AOS (Air Observers School – Szkoła Obserwatorów Lotniczych) w Jurby. Następnie 18 października 1942 r. skierowany został skierowany do 18 OTU (Odział Wyszkolenia Bojowego) na szkolenie bojowe. 30 listopada 1942 r. uczestniczył w wypadku samolotu Vickers Wellington IV nr Z1414 wykonywał lot ćwiczebny, w trudnych warunkach atmosferycznych (mgła) wyczerpał paliwo i ok. 18.30 rozbił się podczas próby lądowania przymusowego koło Moks Kirby - Warks. Zginął wówczas st. szer. strz. Leonard Krukowski. W październiku 1943 r. przydzielony został jako nawigator do 300 Dywizjonu Bombowego i latał na Wellingtonach.
W marcu 1944 r. został skierowany do 1675 HCU na przeszkolenie na samolotach Liberator, tu zostaje odznaczony po raz drugi Krzyżem Walecznych. 12 czerwca 1944 r. został przydzielony do 1586 Eskadry Specjalnego Przeznaczenia, znalazł się w bazie Campo Casale w płd. Włoszech.
Zginął śmiercią lotnika z 16/17 VIII 1944 r. we wsi Olszyny koło Gorlic, wykonując lot specjalny ze zrzutami dla Powstania Warszawskiego.
Został odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych. Spoczywa obok kpt. F/L Pluty z resztą załogi na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Miał 26 lat.
ZOBACZ TU
Na zdjęciu grób rodzinny por. naw. Tadeusza Jencki na cmentarzu parafialnym w Mińsku Mazowieckim - lokalizacja grobu: sektor XII, nr rzędu 12, nr grobu 2
Kraków - Rakowice - kwatera brytyjska - stele nagrobne załogi Liberatora i Halifaxa
Poniższe dokumenty pochodzą z CAW syg.Ap.47 Jencka Tadeusz
Szkoła Powszechna w Mińsku Mazowieckim do której uczęszczał Tadeusz Jencka - 1924- 1930 r. oraz gimnazjum - 1930 - 1935
Sala lekcyjna, być może tu zdawał maturę w maju 1935 r. oraz świadectwo dojrzałości Tadeusza Jencki
Kordzik lotniczy wz. 24 produkcji polskiej z lat 30-tych XX wieku, *** Por. naw. Tadeusz Jencka podczas szkolenia w 1675 HCU
Legitymacja upoważniająca do noszenia KRZYŻA WALECZNYCH
Metryka zgonu por.naw. Tadeusza Jencki
Ks. proboszcz Olszyn Kazimierz Dziurzycki, powiadomił siostrę T. Jencki o śmierci i pochówku - Olszyny 1948 r.
Siostry Tadeusza Jencki - Halina Jencka, ur.10.07.1908 r. zm. 22.12.1920 r. w wieku 12 lat na tzw ,,hiszpankę" - odmiana grypy. Jest to pamiątkowe zdjęcie komunijne z maja 1920 r. oraz Zofia Jencka po mężu Sobocińska z prawej, ur.22.03.1915 r. zm. 1992 r. - pochowane na cmentarzu parafialnym w Mińsku Mazowieckim.
Po maturze, lato 1935 r. *** Minsk Mazowiecki, 29.04.1934 r. - na kajaku pierwszy z lewej Tadeusz Jencka, drugi Jerzy Duszyński - znany aktor filmowy i teatralny
Dokument spadkowy *** W domu rodzinnym Tadeusza Jencki, siedzą od lewej: Wiktor Sobociński - szwagier, Tadeusz Jencka i mama Magdalena Jencka - Minsk Mazowiecki, 1937 r.
Warszawski Krzyż Powstańczy i legitymacja nadana pośmiertnie w wolnej Polsce (14.06.1989 r) dla Tadeusza Jencki
Rodzinny dom Tadeusza Jencki przy ulicy Polowej 10, wybudowany przez ojca Aleksandra na początku lat 30-tych ubiegłego wieku. Zdjęcie pochodzi z drugiej połowy lat 80-tych
Kordzik lotniczy wz.24 produkcji polskiej z lat 30-tych XX wieku, należący do porucznika nawigatora Tadeusza Jencki.
należący do porucznika nawigatora Tadeusza Jencki,
który zginął w czasie odbywania lotu z zaopatrzeniem dla walczącej Warszawy.
Dar Joanny Pogorzelskiej - siostrzenica T. Jencki (Muzeum Powstania Warszawskiego)
Kordzik wraz z innymi dokumentami został przekazany przez Joannę Pogorzelską - siostrzenicę T. Jencki do Muzeum Powstania Warszawskiego.
