Newsy:

72. rocznica pacyfikacji Jamnej i partyzanckiej bitwy Batalionu ,,BARBARA” 16. PP AK

25 września 2016 r. o godz. 10.15 w miejscowości Jamna, gmina Zakliczyn w pow. tarnowskim, odbyła się uroczystość patriotyczno - religijna z okazji 72. rocznicy pacyfikacji Jamnej i partyzanckiej bitwy Batalionu ,,BARBARA” 16. PP AK Na placu przykościelnym pod pomnikiem poległych podczas pacyfikacji Jamnej, wstawili się licznie kombatanci, władze samorządowe, harcerze, uczniowie, oraz mieszkańcy, którzy oddali hołd poległym partyzantom i zamordowanym mieszkańcom wsi Jamna.

W przemówieniu okolicznościowym głos zabrał jeden z ostatnich żołnierzy Batalionu ,,Barbara” płk. dr. Jerzy Pertkiewicz, który opowiedział tragiczną historię, jaka na Jamnej się wydarzyła z 25/26 września 1944 r. Przeprowadzono Apel Poległych i złożono wiązanki kwiatów.
Po oficjalnych uroczystościach na placu przy kościele p.w. Matki Bożej Niezawodnej Nadziei, wszyscy uczestnicy tej uroczystości przemaszerowali do Doliny Męczeństwa, gdzie odbyła się Msza św. w intencji poległych i pomordowanych mieszkańców Jamnej. Uroczystości zakończyły się spotkaniem pokoleń. Na zgromadzonych czekała wspaniała grochówka żołnierska i wspomnienia kombatanckie.

P.S.

W okolicach Jamnej działał od lipca do listopada 1944 roku 1 batalion partyzancki 16 pp. Armii Krajowej pod dowództwem kpt. Eugeniusza Borowskiego - "Leliwy" - batalion "Barbara".
72 lata temu, batalion „Barbara” na Suchej Górze przebijał się przez otaczające go wojska hitlerowskie i udał się na Jamną, gdzie powstało partyzanckie obozowisko składające się z około 600 żołnierzy AK.

25 września 1944 roku, tuż przed świtem, oddziały niemieckie, których trzon stanowił 5 pułk strzelców ukraińskiej dywizji SS " Galizien" - otoczył obozowisko partyzanckie w Jamnej. Partyzanci obserwowali ruchy wojsk niemieckich i aby uniknąć otwartej walki z przeważającymi siłami niemieckimi (ok. 4800), wycofali się na sąsiednie zalesione wzgórza, stwarzające dogodniejsze warunki do obrony. Po zaciętej i morderczej walce, partyzantom udało się znaleźć lukę copie montre w nieprzyjacielskim pierścieniu. Tędy wyprowadzono prawie pół tysiąca ludzi, między dwoma posterunkami esesmańskich karabinów maszynowych. Rano hitlerowski kocioł okazał się pusty, a na pobojowisku było ponad 100 zabitych i rannych esesmanów. Bolesne i dotkliwe były również straty partyzantów, ale niewspółmiernie mniejsze. Mimo znacznej dysproporcji sił, partyzanci wyszli z groźnego okrążenia, odnosząc zdecydowane zwycięstwo i zachowując nadal siły oraz wole walki z niemieckim najeźdźcą. Zemsta okupanta za przegraną bitwę skupiła się jednak na mieszkańcach Jamnej. Wieś płonęła przez całą noc z 25 na 26 września. Podczas pacyfikacji zginęło 27 osób.

”Prawosławie przez dziurkę”. Fotografia otworkowa.

W poniedziałek, 26 września 2016 r., o godzinie 18.00 w Muzeum Regionalnym PTTK w Gorlicach odbył się wernisaż wystawy pt. ”Prawosławie przez dziurkę”. Zaprezentowanych zostało blisko 40 zdjęć wykonanych przez o. Sofroniusza w tzw. technice otworkowej.

Ojciec Sofroniusz z przyczyn obiektywnych do Gorlic nie przybył, w zastępstwie wernisaż prowadził JE Paisjusz, biskup przemyski i gorlicki oraz ks. proboszcz parafii katedralnej Świętej Trójcy w Gorlicach dr Roman Dubec . Wystawa zorganizowana została przez Muzeum Regionalne PTTK w Gorlicach oraz Diecezjalny Ośrodek Kultury Prawosławnej ,,Elpis”

44 zdjęcia zebrane na wystawie w sposób niesamowity przedstawiają mnichów i mniszki, ich codzienne zajęcia, oraz cerkwie diecezji lubelsko-chełmskiej i białostocko-gdańskiej, oraz Świętą Górę Atos. O. Sofroniusz fotografuje to co jest mu najbliższe, doświadczane na co dzień, zaś dla odwiedzających wystawę stanowi swego rodzaju przybliżanie mniszego życia codziennego.

o. Sofroniusz (Wilenta) - ur. w 1975 r. w Hajnówce, mnich monasteru św. Onufrego Wielkiego w Jabłecznej. Zafascynowany jest fotografią od dziecka. Pozostał wierny fotografii tradycyjnej. Ciągle poszukuje innych form wyrazu. Autor w duchowy sposób przedstawia najbliższą mu rzeczywistość. Przedstawiany cykl fotografii otworkowej jest tego najlepszym dowodem.
Wystawa „ Prawosławie przez dziurkę” była prezentowana m.in.: w Warszawie-Muzeum Ikon, w Tbilisi - Muzeum Narodowe, w Lublinie - Festiwal Smaków, we Wrocławiu - Noce Kościołów, w Terespolu w ramach Międzynarodowego Festiwalu Kolęd Wschodniosłowiańskich, w Stargardzie Szczecińskim - Centrum Kultury, oraz podczas wydarzenia Wielokulturowy Lublin - Centrum Kultury.

Na zakończenie wernisażu Prezes PTTK w Gorlicach Roman Trojanowicz na ręce JE biskupa wręczył dyplomy z podziękowaniem dla o. Sofroniusza za udostępnienie Jego fotografii i dla ks. Dziekana Romana Dubeca za współudział w przygotowaniu wystawy.
Wernisaż zaszczycił ks. proboszcz Roman Jagiełło z Parafii Polskokatolickiej pw. Dobrego Pasterza w Łękach Dukielskich, wicestarosta gorlicki Jerzy Nalepka oraz Zastępca Burmistrza miasta Gorlice Łukasz Bałajewicz.

Aleksander Gucwa otrzymał medal SSLW RP

13 września 2016 r. w prywatnym Muzeum Polsko-Amerykańskim „Hells Angel” w Wadowicach, odbyło się spotkanie Krakowskiego Oddziału Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP. Spotkanie miało na celu oddanie hołdu i pamięci lotnikom amerykańskim w 72 rocznicę bitwy o śląskie paliwo, właśnie tu w okolicach Wadowic została zestrzelona 13 września 1944 roku załoga amerykańska lecąc Liberatorem B-24.
Wystawa w muzeum jest dedykowana w szczególności pamięci polskich i amerykańskich lotników oraz żołnierzy Armii Krajowej, którzy oddali swe życie w walce o wolność Polski w latach II wojny światowej.

Prezentowane zbiory to owoc kolekcjonerskiej pasji całego życia właściciela Muzeum – p. Zygmunta Krausa. W Muzeum można było obejrzeć liczne elementy Liberatora B-24, rzeczy osobiste i umundurowanie lotników, a także pamiątki związane z udziałem amerykańskich lotników w walkach nad Polską. Odrębne miejsce poświęcono polskim lotnikom walczącym na frontach II wojny światowej, Inne pomieszczenia były poświęcone „Za naszą i waszą wolność – dzieje polsko-amerykańskiego braterstwa broni” – wśród eksponatów znajdują się oryginalne dokumenty i przedmioty osobiste związane z Tadeuszem Kościuszko, Kazimierzem Pułaskim, Ignacym Paderewskim, czy gen. Hallerem a także „Smoleńsk 2010 – pamiętamy” – wystawa poświęcona ofiarom katastrofy smoleńskiej, a w szczególności wybitnemu artyście – Wojciechowi Sewerynowi, twórcy m.in. pomnika katyńskiego w Chicago.

Na tę uroczystość przybyli również przedstawiciele delegatury gorlickiej SSLW RP w osobach: Aleksander Gucwa, Kazimierz Sacha, Dariusz Duran oraz nowo wstępujący kandydat Franciszek Janeczek. Podczas oficjalnych wystąpień głos zabrał kol. Aleksander Gucwa, który przedstawił historię zestrzeleń samolotów Halifaxa i Liberatora w pow. gorlickim. Prezesowi KO SSLW Stanisławowi Wojdyle, kronikarzowi Edwardowi Wyrobie oraz p. Zygmuntowi Krausowi , przekazał części tych samolotów oraz książki pióra p. Aleksandra pt. ,,Odwaga i nadzieja”. Podczas odznaczeń kol. Aleksander Gucwa z rąk prezesów płk. Stanisława Wojdyły - SSLW i płk. Czesława Kurczyny ze Stowarzyszenia Służb Mundurowych, otrzymał medal KO SSLW RP za kultywowanie tradycji lotniczych.

Następnie wystąpił chór Towarzystwa Przyjaciół Skawiny, który pieśniami patriotycznymi i harcerskimi umilał rozpoczętą przy pięknej pogodzie koleżeńską biesiadę w ogrodach p. Zygmunta Krausa.

77. rocznica agresji Związku Radzieckiego na Polskę.

W sobotę 17 września mija siedemdziesiąta siódma rocznica wkroczenia wojsk radzieckich do Polski. 17 września 1939 roku Armia Czerwona bez wypowiedzenia wojny zaatakowała Polskę. Zgodnie z radziecko - niemieckim porozumieniem zawartym w tajnym protokole paktu Ribbentrop - Mołotow Armia Czerwona przekroczyła granice Polski. Związek Radziecki złamał pakt o nieagresji, który miał obowiązywać do końca 1945 roku. Rosjanie zaatakowali niespodziewanie. Zaskoczeni Polacy nie byli w stanie stawić czoła przeważającym siłom radzieckim. Propaganda sowiecka określała agresję na Polskę jako "wyprawę wyzwoleńczą" w obronie "ludności zachodniej Ukrainy i zachodniej Białorusi". Miejsce miały także masowe deportacje polskich obywateli (około 2 mln)
Armia Czerwona dopuściła się licznych zabójstw i mordów, zarówno na jeńcach wojennych, jak i na ludności cywilnej. Rozstrzelano m.in. generała J.K. Olszynę-Wilczyńskiego, Za stawianie zbrojnego oporu Armii Czerwonej dokonano zbiorowych egzekucji żołnierzy polskich w okolicach Wilna, w Rohatynie i Wólce Wytyckiej, jeńców wojennych maltretowano w Grodnie, Wołkowysku, Oszmianie, Mołodecznie, Nowogródku, Sarnach, Kosowie Poleskim i Tarnopolu. Dokonywano mordów na ludności cywilnej, nie oszczędzając kobiet i dzieci. Armia Czerwona zadała wiele bólu i cierpienia Polakom. Straty polskie wyniosły ok. 242 tys. wziętych do niewoli sowieckiej, ilość zabitych nie jest znana. Straty Armii Czerwonej ok. 10 tys. zabitych, rannych i zaginionych.

Dzięki naszym rodakom i przelanej polskiej krwi, dziś jesteśmy wolnym narodem. To przykre, że wielu Polaków nie wie nawet, co wydarzyło się 17 września 1939 roku.

PS

A kiedy nadszedł 17 września ruszyła czerwona zaraza ze wschodu wśród ofiar nazistów niemieckiej agresji wśród lasu krzyży ofiar i głodu. Sowiecka swołocz zalała nasz kraj zadała nam podwójny cios przyniosła śmierć terror zniszczenie zmieniła Rzeczypospolitej los. I zapłonęły polską krwią śniegi Syberii sowieckie gułagi obozy śmierci Katynia Miednoje i Ostaszkowa tu zbezczeszczono stan rycerski po jednej kuli we wszystkich głowach. Umierali z honorem i ciągle było słychać ich równy krok miarowy jak szli na śmierć z podniesioną głową pod Katyńskie rowy. Dymiły krematoria i słychać było raus gdy szła kolejna grupa do gazu to znów od wschodu krzyczano wpierod ten był szczęśliwy co umierał od razu. Krwawiła Polska a łzy i krew płynęły jak nasza dumna Wisła och jakże ciężkie były te kajdany gdy nasza wolność nagle prysła. Minęły lata mamy wolny kraj obeschły łzy na twarzach i tylko pamięć w sercach naszych trwa i krzyże zmurszałe na leśnych cmentarzach. Za śmierć naszych synów za ból i łzy za sowieckie gułagi i poniżenie daj nam dziś szczęście kraju nasz nie tylko marzenia i dobrobytu cienie.
Henryk Siwakowski

Kolejna nagroda literacka dla ANDRZEJA STASIUKA

Andrzej Stasiuk – polski prozaik, poeta, dramaturg, eseista, publicysta i wydawca. Laureat wielu nagród. Tym razem otrzymał Austriacką Nagrodę Państwową w dziedzinie literatury europejskiej.
Oficjalna ceremonia wręczenia nagrody odbyła się w piątek 29 lipca 2016 r. na Uniwersytecie Mozarteum w Salzburgu. Gala odbyła się w ramach trwającego w mieście festiwalu muzyki i teatru. Laudację na cześć laureata wygłosiła znana austriacka pisarka i członek jury nagrody – Evelyn Schlag.

Austriacki minister kultury Josef Ostermayer powiedział m.in.,, Stasiuk jest pisarzem, któryzawsze zajmuje stanowisko wobec aktualnych wyzwań politycznych w Polsce i w Europie, który donośnie i elokwentnie angażuje się na rzecz demokratycznych wartości, takich jak różnorodność mediów i opinii w jego ojczyźnie”

Nagroda, przyznawana europejskim autorom, którzy zdobyli międzynarodowe uznanie, jest dotowana premią wysokości 25 tys. euro. Stasiuk jest kolejnym już Polakiem, który został laureatem tej nagrody. W 1988 r. otrzymał ją Andrzej Szczypiorski, w 1985 r. Stanisław Lem, w 1982 r. Tadeusz Różewicz, w 1972 r. Sławomir Mrożek, a pierwszym laureatem był w 1965 r. Zbigniew Herbert.

***

Andrzej Stasiuk urodził się w 1960 roku w Warszawie. Mieszka w Beskidzie Niskim w miejscowości Wołowiec, gmina Sękowa, pow. Gorlice. Autor Murów Hebronu, Dukli, Opowieści galicyjskich, Dziewięciu, Jadąc do Babadag, Taksimu, Dziennika pisanego później, Grochowa, Nie ma ekspresów przy żółtych drogach i kilku innych książek. Laureat wielu nagród m.in. Nagrody Fundacji im. Kościelskich, Nagrody Literackiej „Nike”, Międzynarodowej Nagrody Literackiej Vilenica, Nagrody Literackiej Gdynia, Nagrody Forum Ekonomicznego i Miasta Krakowa Nowa Kultura Nowej Europy im. Stanisława Vincenza oraz Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie literatury.
Jego książki są tłumaczone na niemal wszystkie europejskie języki, a także na koreański.

Andrzej Stasiuk z lewej strony z austriackim ministrem sztuki i kultury Thomasem Drozda, Salzburg, 29 lipca 2016