Podpisanie umowy na kanalizację w Małastowie
W wydarzeniu podpisania umowy uczestniczyli również:
- Andrzej Czernecki – Przewodniczący Zarządu Związku Gmin Dorzecza Wisłoki, Burmistrz Miasta Jasła, Wartość wykonania robót budowlanych, zgodnie z zawartą umową, to 997 835,90 zł (netto: 811 248,70 zł). W ramach zadania zostanie wybudowanych około 4,6 km sieci kanalizacji sanitarnej (grawitacyjnej i tłocznej) oraz 5 przepompowni ścieków. Czas realizacji przedmiotowych robót to 18 miesięcy od daty podpisania umowy. W wyniku tej inwestycji do sieci kanalizacyjnej zostanie podłączonych około 150 mieszkańców, co wpłynie korzystnie na ochronę środowiska i warunki życia społeczności lokalnej.
Zadanie Gminy Sękowa jest częścią Projektu, który swoim zakresem obejmuje dodatkowo teren czterech gmin: Dębica, Miasto Jasło (MPGK Sp. z o.o. w Jaśle), Pilzno, Żyraków. W gminach tych również realizowane będą działania z zakresu gospodarki wodno-ściekowej. Planowany całkowity koszt realizacji Projektu wynosi 54,8 mln zł. | ||
Najlepsza Gmina Wiejska - Sękowa laureatem
Gmina Sękowa została laureatem w ogólnopolskim Rankingu Samorządów "Rzeczpospolitej" 2012 w kategorii Najlepsza Gmina Wiejska Tak jak w poprzednich latach zostały uhonorowane samorządy, które najbardziej dbają o rozwój i podniesienie jakości życia swoich mieszkańcóow, przy jednoczesnym zachowaniu reguł odpowiedzialności i bezpieczeństwa finansowego. Przypomnę że szefostwo w gminie sprawuje pani wójt Małgorzata Małuch i że gmina przez ostatnie lata była również w czołówce rankingu, w roku ubiegłym została sklasyfikowana na 32 miejscu na ponad 500 gmin. | ||
50-ta rocznica śmierci Jana Długosza - taternika z Siar
Tak w okresie międzywojennym była w taternictwie „epoka Stanisławskiego", tak na przełomie lat 50. i 60. ubiegłego wieku była „epoka Długosza". Obaj zginęli w Tatrach w miejscach nietrudnych, ale eksponowanych - pierwszy na Kościółku w Dolinie Batyżowieckiej, a drugi na Zadnim Kościelcu. Nawet podobieństwo nazw obu tych miejsc, gdzie zginęli, łączy te 2 wybitne osobowości taternickie. 2 lipca 1962 roku był ostatnim dniem zajęć Jana Długosza na turnusie szkoleniowym komandosów na Hali Gąsienicowej. Pełnił funkcję instruktora-koordynatora, doglądając zespoły wspinające się pod okiem instruktorów - taterników na okolicznych szczytach. Poszczególne zespoły wyruszyły na różne drogi wspinaczkowe. Długosz postanowił doglądnąć zespoły wspinające się na Kościelcach. Kiedy nawiązał kontakt głosowy z grupą wspinającą się na Kościelcu, udał się z Kościelcowej Przełęczy do drugiej grupy, na Zadni Kościelec, pozostawiając na przełęczy kurteczkę ortalionową, którą poprzedniego dnia dała mu Krystyna Sałyga, szkoląca adeptów taternictwa w szkółce na Hali Gąsienicowej. Ale Długosz do tej drugiej grupy nie doszedł. Uczestnicy grupy wspinającej się na Kościelcu usłyszeli po chwili głuche uderzenie i hurkot spadających kamieni na wschodniej ścianie Zadniego Kościelca. Sądzili, że jest to samoistne spadanie kamieni lub też kamienie został) specjalnie strącone przez Długosza, który zniknął im z pola widzenia za turniczką w grani. Potem nastała cisza.
W tym dniu miałem akurat dyżur w Obserwatorium Meteorologicznym na Kasprowym Wierchu. Po południu, wychodząc na taras, by wykonać cogodzinną obserwację pogody, słyszałem nawoływania z rejonu Kościelców. Przypuszczałem, że mogło tam dojść do wypadku, ale sądziłem, że to może jakiś turysta uległ kontuzji. Po 2 godzinach któryś z pracowników kolejki linowej powiedział, że śmiertelnemu wypadkowi uległ Jan Długosz, który przechodził granią Kościelców od jednej grupy komandosów do drugiej. Dla mnie był to szok, co prawda Długosza nie znałem osobiście, ale od lat śledziłem jego wspinaczkowe dokonania. I chociaż mówiono, że nie wspinał się elegancko i lekko, ale skutecznie, to dla mnie był idolem.
Tak wyglądał przebieg wyprawy w oparciu o zapis w Księdze Wypraw. Długosz, wchodząc od Kościelcowej Przełęczy na Zadni Kościelec, mógł stanąć nieopatrznie na ruchomy kamień i razem z nim spadł do komina. Miał 33 lata i mocno już ugruntowaną pozycję w taternictwie i alpinizmie. Niektórzy zazdrościli mu sukcesów. Ewa Dereń w 4. wydaniu „Komina Pokutników" tak charakteryzuje jego sylwetkę: „Swoisty mit otaczał tę postać już zażycia - i bynajmniej nie za sprawą samych tylko sukcesów sportowych. Charyzma - to słowo przewija się we wszystkich wspomnieniach dawnych przyjaciół i znajomych, lecz co ciekawe - także konkurentów. Ba, nawet wrogów - to nie była niekontrowersyjna postać. Nieformalny, a jednak niekwestionowany przywódca wszystkich schroniskowych zabaw, organizator taternickich sylwestrów i słynnych morskoocznych dyngusów. (...) Autor przejść przełomowych dla taternictwa, przez kilka lat odmawiał wstąpienia do Klu¬bu, gdyż manifestacyjnie kontestował wszelkie struktury formalne i „społeczne urządzenia"; twierdził, że niezależność jest ważniejsza, niż wszystko.... Pomimo rzeczywiście bogatej biografii i niebanalnej osobowości potrafił też znakomicie „reżyserować" siebie. Szalenie dowcipny, czasem boleśnie złośliwy i zgryźliwy, czasem uroczy, bardzo inteligentny - tak najczęściej charakteryzują go towarzysze danych wspinaczek i zabaw. Często porównywano go do Zbyszka Cybulskiego, do którego rzeczywiście był podobny -zarówno fizycznie, jak i ze sposobu bycia. Młodzi taternicy uważali go podobnie jak Cybulskiego aktorzy za ikonę swojej generacji".
Kiedy w 1957 roku pojawiła się koncepcja szkolenia alpinistycznego w jednostkach powietrzno-desantowych. Długosz podjął się tego jako pierwszy. Potem już co roku prowadził wszystkie tego typu szkolenia w Tatrach. Lubił pracować i wspinać się z komandosami i pracując dla nich, zginął. Choć od tamtych wydarzeń minęło już pół wieku, komandosi o nim nie zapomnieli. Dokładnie w 50. rocznicę jego śmierci złożyli na jego mogile na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem wiązankę kwiatów z dedykacją na szarfie: „Janku, pamiętamy -Komandosi z Kobylan". U stóp granitowego głazu przypominającego kształtem Kościelec zapłonęły znicze. Razem z Jankiem spoczywają w mogile jego rodzice - Janina i Jan.
PS
W połowie czerwca 2012 r. młodzież szkolna z Zespołu Szkolno – Przedszkolnego w Sękowej, będąc na dwu dniowej wycieczce w Tatrach Słowackich i Polskich, odwiedziła cmentarz na tzw. Pęksowym Brzysku w Zakopanem
Zobacz 10 min film pt ,,Zamarła Turnia" - scenariusz Jan Długosz, który zresztą wystepuje w tym filmie (w okularach). Film nakręcono rok po śmierci Długosza - co zresztą sugeruje czarna ramka na początku filmu wokół nazwiska scenarzysty.
| ||
Dożynki 2012 – podziękowanie za dary ziemi Uroczyście wprowadzono barwny orszak do kościoła. We Mszy Św. uczestniczyli rolnicy, mieszkańcy gminy, władze gminne oraz goście. Wójt Gminy Sękowa Małgorzata Małuch, Przew. Rady Gminy Sękowa Maria Wyżkiewicz oraz starostowie sołtys Sękowej Zygmunt Markowicz i Renata Ludwin złożyli na ręce proboszcza ks. Janusza Kurasza dary z tegorocznych plonów bochny chleba, ziarna zbóż, warzywa i owoce. Podniosłą uroczystość zakończyła pieś ..Boże coś Polskę.. Po błogosławieństwie udzielonym przez ks. proboszcza Janusza Kurasza barwny korowód - jedni pieszo, inni na przystrojonych wozach, z pieśnią na ustach - przeszedł na teren obiektów sportowych, aby tam wziąć udział w dalszej części obchodów. Gospodarz uroczystości wójt Gminy Sękowa Małgorzata Małuch powitała wszystkich przybyłych na tę uroczystość następujacymi słowami „...Nie zabraknie nam dziś chleba. Pachnących pszennych krom, Więc z serca zapraszam w ten nasz sękowski dom" Starostowie Dożynek przekazali Pani Wójt chleb dożynkowy jako symbol błogosławieństwa Bożego, którym podzieliła się ze wszystkimi zebranymi. Następnie Maria Wyżkiewicz, Karol Górski - wicestarosta gorlicki oraz Karol Tenerowicz - wiceprzewodniczący Rady Powiatu złożyli rolnikom serdeczne życzenia. Po części oficjalnej, zebrani przystąpili do wspólnego biesiadowania. Występy rozpoczęli goście z Łużnej - zespół ,,Pod Pustkami" Następnie odbyła sie prezentacja gminnych wieńców. W tym miejscu trzeba przyznać, że wieńce zrobiły imponujące wrażenie. Młodzi artyści zaprezentowali swoje regionalne utwory za co zostali nagrodzeni gromkimi brawami. W dalszej części programu wystąpił młodzieżowy zespół ,,Ruczaj", grupa śpiewacza ,,Razem" i duet akordeonowy - wszystko to było przygotowane za sprawą Pana Mirosława Bogonia, który sam był m.in. wykonawcą. Podczas dożynek odbyła sie loteria fantowa, zebrane pieniądze przeznaczone zostaly na leczenie chorej Julki. Główna nagroda pralka automatyczna powędrowal do Ropicy Górnej. Dożynkom towarzyszyły degustacje produktów regionalnych oraz wystawa rzemiosła ludowego. Pod koniec uroczystości na chwilę pokazał się senator Stanislaw Kogut, dziękował rolnikom za ich trud i życzył na lata przyszłe owocnych plonów. Tym razem obeszło się bez przemówień politycznych! Niedzielne obchody dożynkowe zakończył występ kabaretu ,,Derkacz", po czym odbyła się do północy zabawa pod gwiazdami a przygrywał zespół ,,Step Band" . Pogoda tym razem nie splatała figla i można było cieszyć się dużą ilością sękowskiego słońca, co w konsekwencji przyczyniło się do tego, że tegoroczne uroczystości można zaliczyć do bardzo, bardzo udanych!
| ||
Parafialne dożynki w Sękowej - 2012 r. W tym dniu święci się kwiaty, zioła, kłosy zbóż, są żniwa, więc jest to sposób podziękowania Bogu za dary ziemi. Jest to najstarsze święto maryjne, jednak dopiero w 1950 r. papież Pius XII uczynił wniebowzięcie Maryi oficjalnym dogmatem wiary katolickiej. Dogmat ten stwierdza, że po zakończeniu swojego ziemskiego życia Najświętsza Maryja Panna została z ciałem i duszą wzięta do wiecznej chwały. Na zakończenie uroczystości ks. Proboszcz Janusz Kurasz podziękował wszystkim rolnikom za trudy ich pracy oraz za wieńce dożynkowe, które są symbolem poczucia więzi mieszkańców z ojczystą ziemią, z tradycją swoich ojców. Wszyscy zgromadzeni parafianie zaśpiewali Bogu hymn dziękczynienia Magnificat za wszelkie dobro, które przez Jej wstawiennictwo spływa na każdego z nas i całą naszą parafię.
Wieńce w sposób artystyczny wykonane zostały przez KGW w Siarach, Stowarzyszenie ,,Dobra Wola” w Sękowej. Pięknie prezentowały się wieńce wykonane przez młodzież KSM i dzieci z GOK w Sękowej. Pod koniec mszy zostały poświęcone i odbyła się uroczysta procesja wokół kościoła. 15 sierpnia jest także Świętem Wojska Polskiego (święto narodowe) w rocznicę Cudu nad Wisłą w 1920 r.
|
