Newsy:

,,Bitwa pod Gorlicami” na starych pocztówkach z kolekcji Leszka Wojtasiewicza

LESZEK WOJTASIEWICZ – urodzony w 1954 roku, gorliczanin obecnie zamieszkały w Krakowie, ekonomista, pasjonat tematyki związanej z Ziemią Gorlicką. Choć od wielu lat pasjonuje się kolekcją starych pocztówek i nie tylko, to dopiero teraz zdecydował się pokazać swoje prace szerszemu gronu widzów. ,,Bitwa pod Gorlicami na starej pocztówce ze zbioru Leszka Wojtasiewicza” to tytuł najnowszej wystawy gorlickiego kolekcjonera. Wystawa zorganizowana została z okazji 100 rocznicy wybuchu I wojny światowej i ,,Bitwy pod Gorlicami”. Inauguracja wystawy odbyła się 23 lutego 2015 r. w Muzeum Regionalnym PTTK w Gorlicach, przy wypełnionej po brzegi publiczności.

Otwarcia wystawy dokonał prezes PTTK Pan Roman Trojanowicz, następnie głos zabrał Pan Leszek, powiedział m.in. ,, moja wystawa prezentuje około 300 oryginalnych pocztówek ukazujących epizody z życia żołnierzy przed i po bitwie, pododdziały wojskowe, zniszczone Gorlice oraz cmentarze wojenne”. Jest to już 10 wystawa na terenie Gorlic a piąta zorganizowana w muzeum. Ostatnia wystawa ,,Banknoty kolonialne” kolekcjoner Leszek Wojtasiewicz zorganizował 4 lipca 2013 r. którą podziwiałem w Miejskiej Bibliotece Publicznej im. S. Gabryela w Gorlicach.

Ekspozycja będzie prezentowana w sali wystaw zmiennych Muzeum Regionalnego PTTK w Gorlicach i będzie czynna do 24 kwietnia 2015 r. (Gorlice, ul. Wąska 7-9)

Zobacz galerię zdjęć

Wystawa starych pocztówek L. Wojtasiewicza

XIII Memoriał w skoku wzwyż

UKS ,,Maraton” Sękowa był organizatorem XIII Międzynarodowego Memoriału w skoku wzwyż im. Władysława Tokarza. Zawody odbyły się w sali gimnastycznej Zespołu Szkolno – Przedszkolnego w Sękowej w dniu 13 lutego 2015 r. Na starcie stanęło 74 zawodników z sześciu klubów – Bardejów (Słowacja), SKS Kusy Kraków, Kobylanka, Lipinki, Siary i gospodarz Sękowa.
Zawody rozegrano w trzech kategoriach wiekowych plus zawodnicy poza konkursem. W poszczególnych kategoriach zwyciężyli:

Klasa IV i młodsi

Dz. – startowało 9 zaw.

I m Klisiewicz Wiktoria – Sękowa - 114 cm
II m Bysiek Anna – Sękowa - 105 cm
III m Belczyk Urszula – Lipinki 105 cm

Chł. – startowało 8 zaw.

I m Hadvab Simon – Bardejów – 114 cm
II m Draenovsky Jonas – Bardejów – 114 cm
III m Staniszewski Miłosz – Lipinki – 110 cm

Klasa V – VI

Dz. – startowało 17 zaw.

I m Pełka Patrycja – SKS Kusy Kraków – 130 cm
II m Rogulska Maria – Kobylanka – 130 cm
III m Nalepa Paulina - SKS Kusy Kraków – 130 cm

Chł. – startowało 12 zaw.

I m Konieczny Filip – Siary – 150 cm
II m Zieleń Michał – Kobylanka – 130 cm
III m Wierzbicki Szymon – Siary – 125 cm

Gimn. kl I – II

Dz. - startowało 6 zaw.

I m Tarsa Natalia – Sękowa – 155 cm
II m Durlak Ewa – Sękowa – 150 cm
III m Godyń Natalia - SKS Kusy Kraków – 140 cm

Chł. – startowało 10 zaw.

I m Herstek Marek – Bardejów – 170 cm
II m Dulęba Kamil - SKS Kusy Kraków – 160 cm
III m Hajduk Jakub – Sękowa – 150 cm

Poza konkursem wystąpiło 12 zawodników
w tym 3 zawodniczki.

Rzecz o Jakubie II Mikrucie

Jakub II Mikruta (Mykrutha). Urodził się 23 stycznia 1867 r. w Siarach Nadole pod nr. domu 11. Był siódmym w kolejności dzieckiem w dziewięcioosobowej rodzinie Józefa Mikruty i Katarzyny z Godkowiczów. Zmarł 29 października 1938 r. w wieku 72 lat. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Sękowej, po sąsiedzku w pobliżu mauzoleum senatora Władysława Długosza.
Jakie posiadał wykształcenie, dokładnie nie wiadomo...
....Umiejętność czytania i pisania, dobra znajomość języka niemieckiego. Opinia sąsiadów - był człowiekiem bardzo mądrym i sprawiedliwym oraz to, że posiadał szereg opanowanych do perfekcji, umiejętności pozwalających utrzymać liczną rodzinę, uprawnia do przypuszczenia, że posiadał wykształcenie, co najmniej na poziomie średnim. Był właścicielem sporego gospodarstwa rolnego w Siarach, a jego areał rolny, graniczył na pewnym odcinku, z areałem najpierw ziemianina i naftowca Władysława Dębowskiego, a następnie Władysława Długosza.

W latach 1908 do I wojny światowej, na niektórych zachowanych dokumentach, wskazuje, że jeszcze do 1921 r. pełnił funkcję Naczelnika Gminy Siary (również jak mawiano wójta)

Ciąg dalszy w oryginalnym dokumencie - kliknij na poniższy link!

Zobacz - Rzecz o Jakubie II Mikrucie

Krzywa – Banica gościła zawodników w narciarstwie biegowym

56 narciarzy w tym 9 kobiet z 20 klubów województwa Małopolskiego i Podkarpackiego rywalizowało ostatniego stycznia 2015 r. w Otwartych Mistrzostwach Gorlic w narciarstwie klasycznym o Lampę Ignacego Łukasiewicza. Zawodnicy rywalizowali w różnych kategoriach wiekowych, na dystansach od 2 do 9 km. Najmłodszą uczestniczką zawodów była 7 letnia Lena Topór z Warszawy a najstarszym zawodnikiem 79 letni Pan Stanisław. Bieg główny mężczyzn na dystansie 9 km, ukończyło 37 seniorów oraz 5 seniorek.

Rywalizacja przebiegała na pięknych trasach narciarskich Beskidu Niskiego, ale również przebiegała przez miejsca historyczne związane z ciężkimi walkami podczas I wojny światowej równe 100 lat temu, oraz przez teren gdzie 70 lat temu został zestrzelony Halifax z polską załoga na pokładzie niosąc pomoc materiałowa dla Powstania Warszawskiego.

Główny organizator zawodów OSiR Gorlice oraz właściciel Gościńca Banica Pan Tomasz Nowak, musieli się sporo napracować, by mogły odbyć się te zawody, bowiem w nocy spadły duże ilości śniegu. Warunki nie były łatwe, ale najważniejsze, że zawody się odbyły.

Przed Gościńcem Banica odbyło się zakończenie zawodów, sędzia główny zawodów Pan Augustyn Jamro podziękował za przyjazd i udział w zawodach, zawodnikom w poszczególnych kategoriach wiekowych wręczono pamiątkowe dyplomy, medale i nagrody rzeczowe. Głos zabrał Pan Aleksander Gucwa – opiekun miejsc pamięci narodowych, który przedstawił historię tych terenów. Najmłodszej zawodniczce wręczył autorską książkę pt,, Odwaga i nadzieja” a delegacja składająca się z zawodników, sędziów i działaczy sportowych udała się pod pomnik siedmiu lotników polskich i złożyła wiązankę kwiatów.

Z Siar w świat botaniki — Jan Kanty Białobok

Co roku na początku czerwca staram się odwiedzić Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego. Największą jego atrakcją są tam kwitnące różaneczniki i azalie. Przed kilku laty podziwiałem je w towarzystwie kolegi z lat studenckich. W pewnym momencie zwrócił on moją uwagę na drzewo z tabliczką nr 5051, na której był napis: „Picea pungens aurea" — Białobok (świerk kłujący złocisty — Białobok).

Staliśmy przed świerkiem o intensywnie złocisto-żółtawych szpilkach z tegorocznych przyrostów. Zadałem sobie pytanie, kto wyhodował polską odmianę świerka kłującego złocistego. Wtedy pomyślałem, że mógł tego dokonać prof. dr Stefan Białobok z Instytutu Dendrologii PAN w Kórniku. Nawiązałem z profesorem kontakty. Ku mojemu wielkiemu zdziwieniu okazało się, że świerka złocistego wyhodował jeszcze przed II wojną w Puławach Jan Kanty Białobok, ojciec profesora pochodzący z Siar. Jan Kanty — syn Hieronima urodził się 1877 r. Do niedawna stał jeszcze jego dom rodzinny. Obecnie to miejsce to już nie Siary Dolne, lecz ulica Kochanowskiego.
Od profesora otrzymałem opis osiągnięć jego ojca, które w skrócie przedstawiam Szanownym Czytelnikom.

Jan Kanty Białobok naukę ogrodnictwa zdobywał w szkole ogrodniczej w Tarnowie, którą ukończył w 1897 r. Praktykował w znanych Zakładach Ogrodniczych w Gumniskach, należących do rodziny Sanguszków, w ogrodnictwie Habsburga w Żywcu, wreszcie w majątku w Jedliczu i Więckowicach. Przez okres 15 lat (1903-1918) uczył ogrodnictwa w Krajowej Średniej Szkole Rolniczej w Czernichowie pod Krakowem, zorganizowanej przez Galicyjski Wydział Krajowy we Lwowie. Była to znana w zaborze austriackim i rosyjskim szkoła rolnicza, która dzięki wybitnym nauczycielom tej miary, co prof. dr W. Schramm, prof. dr K. Simm przygotowywała doskonale młodzież do zawodu. W 1917 roku profesor Leon Marchlewski wybitny biochemik Uniwersytetu Jagiellońskiego zostaje mianowany dyrektorem Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach i angażuje w 1918 roku Jana Kantego Białoboka jako kierownika oddziału ogrodniczego w tymże instytucie. Z działu tego organizuje Jan Białobok Zakład Hodowli Drzew i Krzewów oraz Wierzby Koszykarskiej, który był pierwszym tego rodzaju w Polsce. Zakład ten miał zadania produkcyjne, naukowe i społeczne. Dostarczył krajowi wielkich ilości drzew i krzewów owocowych po zniszczeniach sadów w czasie pierwszej wojny światowej. Po katastrofalnych dla sadownictwa mroźnych zimach, puławskie szkółki pomogły w odbudowie sadownictwa. Dzięki rozwinięciu wielkiej produkcji drzew i krzewów owocowych oraz ozdobnych jak też bylin i ich bogatej kolekcji liczącej 7100 pozycji, wiele nowych odmian, dotychczas nie uprawianych, zostało wprowadzonych do naszego kraju przez szkółki puławskie.
Oprócz wprowadzenia roślin obcego pochodzenia zakład podjął hodowlę mieszańców drzew i krzewów ozdobnych, która szczególnie dobrze rozwijała się dzięki współpracy ówczesnych pracowników Wydziału Hodowli Roślin prof. dr. J. Korohody i dr. S. Bezradeckiego.
Duże osiągnięcia miał Jan Białobok w hodowli nowych odmian wierzby koszykarskiej. Były to odmiany o wysokich wartościach produkcyjnych nadające się dla celów melioracyj-nych i przemysłu koszykarskiego. Z gatunku Salix purpurea wyhodował: Salix „Piast", S. „Jagiellonka". S. „Kościuszko". Z gatunku Salix amygdalina otrzymał Salix „Puławianka", S. „Viminalis", S. „Tarnowianka", S. „Longifona", S. „Latifolia". Usprawniał również metody cięcia i korowania prętów wiklinowych dla potrzeb koszykarstwa. Jako wybitny specjalista w uprawie wikliny został po wojnie zaangażowany przez IHAR do odbudowy jej produkcji w gospodarstwie Sadłowice. Swoje bogate doświadczenie w hodowli wierzby zawarł w książce — „Uprawa wierzby koszykarskiej". Założone przez niego arboretum wierzb nie istnieje obecnie. Prof. Mroczkiewicz część materiału roślinnego przeniósł do urządzonego przez siebie salicarium nazywając go imieniem Jana Białoboka. Za swe zasługi w dziedzinie ogrodnictwa otrzymał Jan Białobok wiele odznaczeń, jak np. Złoty Medal Komitetu Wystawy Ogrodniczej w Poznaniu (1936 r.), Dyplom Zasługi PWK (1926 r.), Wielki Medal Złoty Pomorskiej Izby Rolniczej (1936 r.), Dyplom Zasługi Wystawy Ogrodniczej w Warszawie (1931 r.).

Jan Kanty Białobok należał do pokolenia naukowców z zakresu ogrodnictwa, którzy w pierwszej połowie bieżącego stulecia zdobywali społeczne uznanie dla tego działu. Chociaż było to ponad 50 lat temu, szkółki w Pożogu, były do 1939 roku świadectwem jego dorobku w rozwoju nowoczesnego ogrodnictwa.